Aantal boeken: 6

  • De Deventer karaktermoord

    Geen zaak houdt Nederland zo bezig als de Deventer moordzaak. De steenrijke weduwe Wittenberg werd in 1999 gewurgd en vervolgens meerdere keren met een mes gestoken. De rechter veroordeelde ‘de boekhouder’ Ernest Louwes. Er bleven echter twijfels. Maurice de Hond kwam met een alternatief scenario: ‘de klusjesman’ zou de echte dader zijn. Over de hetze die vervolgens ontstond, verscheen een podcast van Human en de bioscoopfilm De veroordeling. Beide suggereerden dat Ernest Louwes toch de dader moest zijn.

    Een foute conclusie, stelt de wetenschapsfilosoof Ton Derksen in dit boek. Het is noch “de klusjesman” noch Louwes. Louwes had de schijn tegen, maar hij heeft een sluitend alibi. Zelfs het DNA pleit hem vrij. Het zit op de verkeerde plek. Louwes pleegde geen moord, het Openbaar Ministerie en de media pleegden karaktermoord op hem.

    Ton Derksen is emeritus-hoogleraar wetenschapsfilosofie aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij publiceerde meerdere boeken over gerechtelijke dwalingen, waaronder het bekende Lucia de B. Dit spraakmakende boek vormde de aanzet tot een herziening van de zaak tegen deze Haagse verpleegster. Derksen analyseerde vervolgens ook denkfouten in andere zaken. Het leidde tot de boeken Leugens over Louwes, Dubbel gedwaald, De butlermoord en Verkeerde plaats, verkeerde tijd (over de zaak Olaf H.) Over de zaak Baybasin, waarin sprake is van vervalst bewijs, schreef hij meerdere boeken, waaronder Verknipt bewijs en De Baybasin-taps. Naast deze casusgerichte werken publiceerde Derksen enkele boeken over foutmarges en denkfouten bij rechtsinstanties, waaronder Het O.M. in de fout, Onschuldig vast en Het falen van de Hoge Raad. Hoe de rechtspraak wel met de feiten om dient te gaan beschreef hij in De ware toedracht, over de valkuilen van waarheidsvinding in strafzaken. Derksen schrijft niet alleen over het recht. Hij publiceerde ook boeken over wetenschapsfilosofie en bracht ook een dichtbundel uit over schilderijen van Jeroen Bosch.

     19,90
  • De butlermoord 

    Ton Derksen
     24,90

    De butlermoord 

    Het is een van de beroemdste moordzaken in Nederland: de butlermoord. Volgens politie, Justitie en enkele rechters heeft hulpverlener annex butler Van Leeuwerden zijn vermogende opdrachtgeefster vergiftigd. Hij zou dat hebben gedaan met extreem sterke rum. Kort daarvoor was hij, terwijl hij homoseksueel was, met haar getrouwd.
    De zaak oogt verdacht, maar wat zijn de feiten? De rum was, in tegenstelling tot wat het Openbaar Ministerie betoogt, niet bijzonder sterk. Het alcoholpercentage in het bloed was te laag om aan dood te gaan. Er is dus geen moordwapen en geen bewijs van een moord. Het staat intussen wel vast dat Van Leeuwerden heel zorgzaam was voor zijn opdrachtgeefster. Is het dan niet logisch dat zij geld aan hem wilde nalaten? En was de keuze voor een huwelijk daarbij niet ook logisch?

    Ton Derksen is emeritus hoogleraar wetenschapsfilosofie aan de Radboud Universiteit. Hij publiceerde meerdere boeken over waarheidsvinding en gerechtelijke dwalingen, waaronder Lucia de B. en Onschuldig vast. Bij Noordboek publiceerde hij eerder Het falen van de Hoge Raad.

     24,90
  • Het falen van de Hoge Raad

    Over strategieën van de Hoge Raad om herzieningsverzoeken niet toe te wijzen

    Als je onterecht wordt veroordeeld voor een moord of andere zwaar misdrijf, kun je altijd nog terecht bij de Hoge Raad. Althans, op papier. De praktijk is anders, constateert wetenschapsfilosoof Ton Derksen. De Hoge Raad herziet een oordeel zelden. De bereidheid daartoe is simpelweg afwezig. Om dit te rechtvaardigen verlaat de Raad zich op strategieën die regelrecht in strijd zijn met objectieve waarheidsvinding, met het recht en met rechtvaardigheid.

    Derksen trekt deze verregaande conclusie na grondige bestudering van elf herzieningsaanvragen in vijf grote moordzaken – de Butlermoord, de zaak Baybasin, de zaak Olaf Hamers, de zaak Hagemann en de Arnhemse villamoord. In alle zaken blijkt sprake van willekeur, onbegrip en kennelijke onwil. Omdat de Hoge Raad geen eerlijk oordeel over herzieningsaanvragen lijkt te willen vellen, is het volgens Derksen beter om een onafhankelijke Herzieningsraad op te tuigen, die de taak van de Hoge Raad overneemt.

    Een schokkend boek over het falen van ons hoogste rechtsorgaan.

    Het Financieele Dagblad
    Recensie

    ‘Willekeur, onbegrip en kennelijke onwil.
    Na bestudering van elf herzieningsaanvragen in vijf grote moordzaken stelt Ton Derksen in Het falen van de Hoge Raad vast dat een onafhankelijke Herzieningsraad de taak van het huidige hoogste rechtscollege moet overnemen.’

     24,50
  • Landgoed De Braak

    Twee eeuwen cultuur- en natuurbeleving
    Els van der Laan-Meijer, Michiel Purmer
     17,50

    Landgoed De Braak

    Vlakbij de stad Groningen, op de provinciegrens met Drenthe, ligt het landgoed De Braak. In de zeventiende eeuw stichtte de Groningse elite een buiten, gelokt door het aantrekkelijke landschap zo dicht bij de stad. Eerst waren het de welgestelde burgers die hier hun buitenverblijf hadden, later zou De Braak een geliefd wandeloord worden voor de Stadjers.
    In 1827 kocht ondernemer Abraham Hesselink het landgoed en hij gaf de bekende tuinarchitect Lucas Pieters Roodbaard (1782-1851) de opdracht om de strakke lanen te transformeren naar een landschappelijke aanleg met schitterende waterpartijen. De erven Hesselink hebben in 1888 De Braak verkocht aan de bekende Groningse industrieel Jan Evert Scholten. Hij transformeerde De Braak in enkele jaren tot een aantrekkelijk en succesvol openbaar wandelpark , voorzien van de nodige attracties.

    In 1920 kocht het jonge Natuurmonumenten de Braak, waarmee het voor deze vereniging de eerste aankoop van een compleet landgoed was. De publieksfunctie van dit wandelpark werd daarmee voor de stad en de streek voor de verdere toekomst gegarandeerd. In de afgelopen honderd jaar zocht Natuurmonumenten naar een evenwicht tussen het aantrekkelijke wandelpark en hoge natuur- en cultuurwaarden. Het verhaal van de eigenaren en het beheer op het oude landgoed van de afgelopen tweehonderd jaar is nog altijd beleefbaar voor de wandelaars uit Groningen en Drenthe en ver daarbuiten.

     17,50
  • Nijhuizum

    Frieslands kleine kerk
    Albert Reinstra, Hidde Feenstra
     17,50

    Nijhuizum

    Net ten oosten van Workum ligt verscholen in het landschap de ‘boerebuorren Nijhúzum’. In dit eeuwenoude dorpje dat omringd is door water en landerijen staat Frieslands kleinste kerk. In het Godshuis uit 1721, omringd door het oude kerkhof, lijkt de tijd te hebben stilgestaan. Het eenvoudige en intieme interieur zonder elektriciteit, verwarming of stromend water is bijzonder sfeervol en puur. Toch blijkt uit bouwhistorisch onderzoek in deze publicatie dat ook dit kerkinterieur geheimen kent, en meer ontwikkelingen heeft doorgemaakt dan bij de eerste aanblik gedacht.

    Onder de voorwaarde dat het een plaats van bezinning zou blijven werd het gebouw bij het opheffen van de kerkgemeente halverwege de jaren zeventig van de twintigste eeuw overgedragen aan Stichting de Nijhúzumer Tsjerke. Hoe er na ruim 700 jaar een einde kwam aan het kerkelijk leven van een kleine dorpsgemeenschap, en welke pastoors en predikanten, kosters en klokkenluiders, voorzangers, boeren en arbeiders er in de loop der tijd hun steentje bijdroegen en hun geloof beleden, wordt beschreven in dit boek.

    Dr. Hidde Feenstra is freelance historicus met specialisatie (cultuur-)geschiedenis van Noord-Nederland en Noordwest-Duitsland.

    Drs. Albert Reinstra, afkomstig uit Oudega (SWF), is als bouwhistoricus en specialist kerkelijke bouwkunst werkzaam bij de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed te Amersfoort.

     17,50
  • Marijke Meu (1688-1765)

    Stammoeder van ons vorstenhuis
    Fred Jagtenberg
     25,00

    Marijke Meu (1688-1765)

    Marijke Meu (tante Marijke) is de koosnaam van Maria Louise van Hessen-Kassel (1688-1765) waaronder de Friezen hun vorstin uit de achttiende eeuw kennen. Zoiets zegt veel over de aard van de band die de Friezen met deze prinses uit het huis van Oranje-Nassau hadden. Veel minder bekend is haar voortdurende strijd om de belangen te verdedigen van haar enige zoon: de latere stadhouder Willem IV. Het voortbestaan van het huis Oranje-Nassau, waarvan de Hollandse tak met het overlijden van stadhouder Willem III in 1702 uitgestorven was, leek door de dood van Johan Willem Friso in 1711 onzeker.
    ‘Marijke Meu’, Friso’s weduwe, vormde geruime tijd de dunne draad die Willem van Oranje met ons tegenwoordige koningshuis verbond. Lang heeft de officiële Nederlandse geschiedschrijving zowel aan haar als aan haar tijd weinig aandacht besteed. Met deze biografie worden leemten in onze kennis van de achttiende-eeuwse stadhouderlijke familie aangevuld.

     25,00