De platenkast van Paul McCartney

Yorick van Norden

 39,90

Let op! In herdruk, verwacht rond 03-09-2025

Met meer dan 280 miljoen verkochte albums en talloze klassiekers op zijn naam, geldt Paul McCartney als een van de grootste en invloedrijkste songwriters aller tijden. Maar naar welke albums en artiesten luisterde de componist van tijdloze klassiekers als ‘Let It Be’, ‘Yesterday’ en ‘Hey Jude’ eigenlijk zelf?
In De platenkast van Paul McCartney onthult Yorick van Norden als een muzikale detective het verborgen muzikale universum van de ex-Beatle. Aan de hand van een unieke foto van McCartneys persoonlijke verzameling reconstrueerde hij de collectie en ontdekte hij de verrassende invloeden achter zijn iconische liedjes. Hoog tijd dus voor een kijkje in De platenkast van Paul McCartney.

Yorick van Norden (1986) is zanger, songwriter en muzikant. Hij maakt albums, treedt op en schuift als popkenner regelmatig aan in radio- en tv-programma’s. Over zijn album The Jester (2018) schreef de Volkskrant: ‘Voor de nieuwe Van Norden laat je de nieuwe Paul McCartney gerust even liggen.’ Muziektijdschrift OOR noemde zijn laatste plaat Playing by Ear (2021) ‘een van de absolute hoogtepunten in de Nederlandse popmuziek.’ Yorick verdiept zich al jaren in het werk van McCartney en trad meermaals in diens voetsporen. Zo begeleidt hij muziekreizen naar Liverpool en toert hij met zijn theatervoorstelling De platenkast van Paul McCartney. Recent nam hij een album op in de legendarische Abbey Road Studios.

Verschijningsvorm:
Hardcover
Taal:
Nederlands
Uitgeverij:
Noordboek - Van Gorcum
Aantal pagina's:
416
Druk:
1
ISBN:
9789464712513
Gewicht:
1326 gram
Afmeting:
223x219x40 mm
Uitgiftedatum:
28-04-2025
Datum verwacht:
03-09-2025

Gerelateerde boeken

  • Bombastisch, ondansbaar en weergaloos

    Bombastisch, ondansbaar en weergaloos

    Hoe progressieve popmuziek in de jaren zeventig alle conventies doorbrak
    Fred de Vries, Siebe Thissen
     25,00

    Bombastisch, ondansbaar en weergaloos

    Met de doorbraak van Spotify en het gebruik van rocksongs in commercials en Netflix-series staat de geschiedenis van de popmuziek volop in de belangstelling – óók de bombastische en ondansbare progrock van de jaren 1970.

    Fred de Vries en Siebe Thissen waren jonge muziekliefhebbers in de jaren 1970. Het was de tijd waarin popmuziek zichzelf serieus begon te nemen, een kunstvorm werd. Musici koketteerden met filosofen, schrijvers, kunstenaars en goeroes. Ze verzonnen groteske namen voor hun bands, maakten artistieke klaphoezen en lapten alle conventies aan hun laars. Grenzen werden opgezocht en overschreden. Experimenteren was het parool. Virtuositeit een voorwaarde. En als je geen noten kon lezen of een gitaarsolo van dertien minuten kon spelen, dan was een dosis ongebreideld enthousiasme mooi meegenomen. Met of zonder drugs.

    Ook jonge platenkopers en concertbezoekers werden meegesleept in dat uitdijende universum. Ze maakten kennis met nieuwe ideeën, beelden, boeken, kunstwerken en vooral die weergaloze muziek die nooit eerder was gehoord. Aan de hand van achtentwintig platen die een belangrijke rol in hun jeugd hebben gespeeld, brengen de auteurs een intrigerend landschap in kaart: radioshows en televisieprogramma’s, kantines en schoolpleinen, jongerencentra en platenwinkels, tijdschriften en platenhoezen creëerden een pre-digitaal informatieplatform voor nerds en muziekgeeks. Dat platform kreeg vorm in de stad én in de provincie, zoals de auteurs aan de hand van jeugdherinneringen laten zien.

    De lezer krijgt een caleidoscopisch beeld van een interessante, maar nog weinig gedocumenteerde periode uit de popgeschiedenis: de jaren 1970, waarin niet alleen de Angelsaksische wereld maar ook het Europese continent een hoofdrol opeiste. Uiteraard, iconen als Yes, Pink Floyd, King Crimson en Genesis passeren de revue. Maar er is ook aandacht voor Nederlandse, Duitse, Franse, Italiaanse en Zuid-Afrikaanse muziek. Tevens rekenen de auteurs af met de mythe dat punk een einde maakte aan progressieve rock. Het genre blijkt vitaal, innovatief en neemt steeds weer nieuwe gedaantes aan – van avantprog tot postrock, van postpunk tot neoprog. Ten slotte is er aandacht voor zwarte rockbands en voor vrouwen in dit door mannen gedomineerde popdomein.

     25,00
  • Hans Vermeulen

    Briljant muzikant, maar niet elke dag
    Jos de Gruiter
     24,90
  • Van Flight naar Lowlands

    Van Flight naar Lowlands

    De geschiedenis van Nederlands eerste popfestivals
    Patrick Bakkenes
     29,90
  • The Who

    The Who

    De ultieme rockband
    Loek Dekker
     28,50

    The Who

    ‘We zijn anti-bazen, anti-jong getrouwde stelletjes en anti-middelbare leeftijd’. Pete Townshend.
    Voor velen is en blijft The Who met reden de ultieme rockband.

    The Who behoort samen met The Beatles, The Kinks en The Rolling Stones onbetwist tot de grootste van de Engelse bands uit de jaren zestig. Hun bekendste hit uit die jaren, My Generation, is een icoon van de popmuziek geworden. Door het grote succes van de rockopera Tommy (1969), Who’s Next (1971) en Quadrophenia (1973) wist de groep zijn populariteit in de jaren zeventig te continueren. Dan behoort The Who – met Led Zeppelin, Deep Purple, Pink Floyd en opnieuw The Rolling Stones – tot de absolute top.

    The Who maakt dankzij het creatieve brein van gitarist Pete Townshend rock met inhoud, zodat zowel ‘arbeider als intellectueel’ van de muziek van The Who kan genieten. Maar Townshend kon zijn composities alleen goed vormgeven dankzij de uitzonderlijke muzikale kwaliteiten van zanger Roger Daltrey, bassist John Entwistle en drummer Keith Moon. Niet alleen op de albums, maar zeker ook live. Het boek besteedt dan ook veel aandacht aan hun befaamde optredens, zoals die op de festivals van Monterey (1967), Woodstock (1969) en Wight (1969/ 1970). De in Nederland gegeven concerten, het laatste in 2015 in het Ziggo Dome, komen eveneens aan bod.

    Naast de aandacht voor de muziek en optredens van The Who, komen ook de turbulente privélevens van de band voorbij, inclusief de tragische, vroegtijdige dood van Keith Moon in 1978. The Who ging door zonder hem en dat gebeurde ook na de dood van John Entwistle in 2002. Nog in 2019 verraste Pete Townshend en Roger Daltrey hun publiek met het uiterst vitale album Who.
    The Who, de ultieme rockband is een must-have voor de fan maar ook voor iedere lezer die geïnteresseerd is in de geschiedenis van de (rock)muziek.

    Loek Dekker (1957) is historicus. Hij publiceerde over de Franse Tijd en het verzet in de Tweede Wereldoorlog en van zijn hand verschenen twee muziekbiografieën in de reeks Rockklassiekers: Livin’ Blues, bluesrock met internationale allure (2016) en Crosby, Stills, Nash & Young, de Woodstock-generatie (2019).

     28,50