Je hond eet je niet op
€ 16,90
In het dagelijks leven bezorgen allerlei dieren – honden, katten, zwaluwen, vlinders – ons diepe emoties die uitstijgen boven het menselijke. Dat beseffen we pas goed als ons geliefde huisdier overlijdt. En huisdieren, die eet je niet op.
Waarom eten we andere dieren wel op? Hoe geconditioneerd, hoe menselijk zijn we eigenlijk? En is menselijk wel het goede woord als je ziet wat we elkaar aandoen? Niet de dieren, maar de mensen lijken soms wel machines.
Juist dieren kunnen mensen hun ziel teruggeven, is de hoopgevende boodschap van Je hond eet je niet op. In dertien brieven aan haar Chinese hond schrijft Petra Quaedvlieg op lichtvoetige toon over wat er gebeurt als je je openstelt voor de verwondering, het plezier en het geluk dat dieren kunnen geven.
Gerelateerde boeken
-
-
Waarom de tijd (niet) stroomt
Tijd bezien vanuit de natuurkunde, filosofie, psychologie en spiritualiteit€ 22,90 -
Bekentenissen en banvloeken
€ 19,90‘Cioran is zwart en cynisch, maar nooit grauw. Zijn stijl is lucide, geestig, scherpzinnig. In zijn werk komt geen saaie zin voor.’ — Jan Siebelink
Na het schrijven van dit even navrante als geestige slotstuk besloot de Roemeense denker Emil Cioran (1911-1995) dat hij ‘het heelal genoeg belasterd had’. Hij schreef niet verder. Bekentenissen en banvloeken is een boek met bijtende aforismen over verveling, erfzonde, orgasme, Stalin, Keats, Heidegger, Bach, de kerkvaders, islamitische mystici, begraafplaatsen en veel meer.
De alomtegenwoordigheid van het lijden, de irrealiteit van het bestaan, de futiliteit van elk handelen en terugkerende slapeloosheid vormen de basso continuo van dit meesterwerk, want: ‘Het is terecht dat men in elk tijdperk gelooft dat men het verdwijnen van de laatste sporen van het aardse Paradijs bijwoont.’Emil Cioran was van Roemeense komaf, studeerde filosofie en schreef vanaf 1949 uitsluitend nog in het Frans. Dagenlang at hij soms niets dan aardappelen; alle arbeid noemde hij ‘hoererij’, al erkende hij ‘graden van prostitutie’. Hij las en schreef, geplaagd door slapeloosheid en depressies. Elk nieuw boek was ‘een uitgestelde zelfmoord’. De slotzin van dit boek typeert Cioran. ‘Ook ik heb mij, net als iedereen, onledig gehouden in dit abnormale universum.’
