Status Quo

Van roots en folk naar folkrock en singer-songwriters

De hoogtijdagen van de folkrevivals waren in de jaren ‘60 en ’70 in Amerika en Engeland. Geïnspireerd door de vroege folkpioniers Lead Belly en Woody Guthrie kregen in de V.S. singer-songwriters Bob Dylan, Joan Baez en Joni Mitchell grote populariteit.
Ook in het Verenigd Koninkrijk veroorzaakte de folkrevival een golf van folkgroepen die experimenteerden met folkrock zoals Fairport Convention en Steeleye Span. Jonge folkzangers groeiden uit tot de iconische singer-songwriters Richard Thompson, Sandy Denny en Nick Drake. De Nederlandse folkrevival volgde met groepen als Fungus, Wargaren, Irolt en Flairck.

Folkpioniers schetst de ontwikkeling van roots en folk naar folkrock en singer-songwriters. Rijk geïllustreerd met meer dan 300 afbeeldingen is Folkpioniers meer dan alleen een overzicht van een periode. Het boek is een ode aan de prachtige folkmuziek en de legendarische artiesten uit de jaren ’60 en ’70 die een voorbeeld zijn voor de huidige generatie singer-songwriters.

Tom Steenbergen was ooggetuige van de opkomst van de folk, folkrock en singer-songwriters als organisator van concerten, festivals en tournees en als programmeur van poppodium De Toverbal in Maassluis en theater De Lantaren in Rotterdam. Ook was hij manager van folkgroepen Fungus en Deirdre en later platenbaas bij Polydor en Polygram International in Londen, nu Universal Music. Van zijn hand verschenen ook de boeken ‘Poppioniers’ (2017), ‘Popparadijs Nederland’ (2020) en ‘50 jaar Toppop’ (2020). Ook werkte hij mee aan de Oor Pop-Encyclopedie.

‘Whatever You Want’, ‘Rockin’ All Over The World’, ‘Down Down’, ‘In The Army Now’. Zomaar een greep uit de lange rij hits – meer dan The Beatles! – van de Engelse rockband Status Quo. Gevestigd in de jaren zeventig en tachtig, volhardend in de jaren ervoor en erna. Status Quo kwam, zag en overwon wereldwijd vijftig jaar lang.

Van een bergtop in Zwitserland, een vliegdekschip in Portsmouth en een platte treinwagon in de Australische outback tot een tent in De Veenhoop en grote stadions in Amerika. De groep luidde in 1985 het muziekspektakel Live Aid in en stond op de podia van festivals zoals Pinkpop, Roskilde, Montreux en Glastonbury, maar ook de Zwarte Cross, Dauwpop en Dicky Woodstock.

Ze verkochten miljoenen albums en singles, maar werden desondanks vaak verguisd door de muziekpers en zakten soms bijna weg in de vergetelheid. Status Quo trok zich er weinig van aan.
Wat had ‘Quo’ wat andere bands niet hadden? Wat was juist die x-factor van de groep? Dit boek vertelt het hele verhaal. Van het begin in 1962 tot aan de tragische dood van gitarist Rick Parfitt in 2016. En daarna. De eerste biografie van de band die de gehele historie in woord én beeld vertelt, met uniek materiaal van fotograaf Gerard Rappard.

Jan Bouke Hingstman (1966) was negen jaar toen hij Status Quo voor het eerst hoorde en kocht in 1980 zijn eerste elpee van de groep. Sindsdien is hij fervent verzamelaar van het materiaal van de groep, bezocht hij talloze concerten en fanclubdagen en deelde hij zijn passie met andere fans. ‘Status Quo – De kracht van de eenvoud’ is Hingstmans boekdebuut.