Verboden taal
€ 19,90
Het jonge meisje Yu woont met haar gezin in een krot op Curaçao, waarvan het dak lekt als het regent. Als ze van de ene op de andere dag haar moedertaal Papiamentu niet meer mag spreken, weigert ze. Vreselijk vindt ze het. Het liefst zingt ze de hele dag en droomt ze weg bij de heerlijke geuren van zoete koekjes of stoofpot die het raam door waaien. Als haar vader vertrekt naar Nederland, moet ook zij mee naar het beruchte Hulanda zonder gebakken bananen, felle middagzon en dansende rokken.
Verboden taal is een verhaal over het lot van veel Antilliaanse kinderen die ongevraagd en onvoorbereid naar Nederland moeten verhuizen. Door de ogen van Yu beschrijft het de schok van het kolonialiseren van een taal en veranderen van een cultuur, en de daarbij horende mentaliteit.
Ruthline Margarita is zorgverlener, schilder en schrijfster. Sinds 2019 organiseert ze literaire avonden in Diemen.
Gerelateerde boeken
-
-
De keunst as útwei
Wat makke dat Simke Kloosterman keas foar in bestean as skriuwster, en dan ek noch yn it Frysk? Wat feroarsake de mankelike toan, dy’t ek yn it wurk fan har heit Jan Ritskes werom te finen is? En hokker rol spile har ferloving en lettere freonskip mei Douwe Kalma? Philippus Breuker besiket yn dizze biografy har langsten en lotgefallen yn libben en wurk te ûntriedseljen.
Simke hat mei har keunst in útwei út de ellinde fan har jonge jierren fûn, mar sykte en twivel oan de wearde fan dy keunst hawwe har letter it betreklike fan har stribjen fiele litten. Dochs is de Fryske literatuer net sûnder har te tinken. Mannich boek fan har hat noch altyd syn leafhawwers.Philippus Breuker (1939) publisearret oer skiednis, taal en literatuer fan Fryslân. Earder ferskynde fan syn hân De Gouden Iuw yn Boazum en Fryslân yn de Gouden Iuw.
-
Tussen Aduard en Auschwitz
De kampervaringen en de doorwerking daarvan in het leven van Elie Aron Cohen (1909-1993) staan in deze biografie centraal. De oorlog vormde voor hem niet alleen een breuk tussen twee werelden – gesymboliseerd door Aduard en Auschwitz – maar ook tussen Joden en niet-Joden. En zelfs binnen de naoorlogse Joodse gemeenschap trok Elie scheidslijnen. Scheidslijnen die een duidelijke hiërarchie in leed aangaven, maar waarmee hij ook zijn eigen naoorlogse exclusiviteit als kampoverlevende strikt afbakende.
Elie was naast kampoverlevende tevens arts en schrijver, aspecten die in zijn leven nauw met elkaar verbonden bleven. Het arts-zijn was, zoals hij het zelf cynisch omschreef, ‘het beroep voor de kampen’ en hielp hem te overleven. In zijn publicaties keerde Elie steeds opnieuw terug naar het kamp om zo te getuigen van wat er in de kampen gebeurd was en zijn eigen handelen als ‘prominent’ kritisch te bezien.
Deze biografie is grotendeels gebaseerd op uniek bronnenmateriaal; met name Elie’s naoorlogse correspondentie vormt de ruggengraat van deze biografie. De vele persoonlijke brieven werpen een helder licht op zijn leven en persoonlijkheid.
-