Hans Vermeulen
€ 24,90
Hans Vermeulen (1947-2017) was zanger, instrumentalist, producer, arrangeur en songwriter van Sandy Coast, Rainbow Train en onder meer Anita Meyer. Hits als ‘True Love That’s A Wonder’ en ‘The Eyes Of Jenny’ zijn nog regelmatig te horen op de radio. Een prima gozer wordt hij genoemd, charismatisch maar ook gevoelig voor verleidingen en gemakzuchtig. Daardoor breekt hij nooit door in Amerika.
Na een echtscheiding, een buitenechtelijke dochter, een miljoenenschuld en een drank- en drugsverslaving emigreerde Vermeulen eind jaren negentig naar het Thaise eiland Koh Samui, waar hij huwde met zangeres/gitariste Jariya ‘Aom’ Chatsuwan en leefde van de opbrengst van zijn hits.
In dit boek laat Jos de Gruiter dertig direct betrokkenen aan het woord, onder wie Vermeulens Thaise weduwe, zijn kinderen, managers, voormalige bandleden, touroperators, roadies, Anita Meyer, Hilde Marchal (Vermeulens eerste vrouw), Harry Knipschild, Earringbassist Rinus Gerritsen, voormalig deejay en ondernemer Tony Berk en dirigent Dick Bakker van het Metropole Orkest. Zij schetsen het beeld van een muzikant die door velen geniaal werd genoemd, ‘maar niet iedere dag’, zoals een van de geïnterviewden vaststelt.
Jos de Gruiter is journalist, bladenmaker en schrijver van non-fictie boeken, onder meer over de rechterlijke macht, het verschijnsel ‘nakomertje’ en het leven tijdens de bezettingsjaren in het duodorp Hoogmade/Woubrugge.
Gerelateerde boeken
-
Postpunk heden en verleden
Postpunk heden en verleden beschrijft de geschiedenis van de Britse punk, new wave en de opkomst van talloze nieuwe postpunkbands. Van The Sex Pistols naar Shame, van Joy Division naar Fontaines D.C. en van Gang Of Four naar Idles.
Het boek duikt in de invloed van reggae, literatuur en andere kunstvormen op de stroming, maar behandelt ook de functie van punk en postpunk als sociaalmaatschappelijk en politiek engagement in Groot-Brittannië vanaf de jaren zeventig tot heden.
Postpunk heden en verleden is het eerste boek over de nieuwe lichting Britse postpunk en bevat lijsten van aanbevolen en invloedrijke albums.
“Op de dag dat Never Mind The Bollocks! van The Sex Pistols verschijnt zal de wereld nooit meer hetzelfde zijn.”
“Shame bouwt snel een reputatie op met optredens waarbij je geen verschil ziet tussen muzikanten en publiek. Chaos, gekte, bier.”
“Een nummer van Roxy Music gaat over een relatie met een opblaaspop, maar is in wezen een metafoor over de leegheid en sleur van het dagelijks bestaan.”
“En net als punk is new wave meer opstandig dan volgzaam. Muziek waarin plaats is voor het onalledaagse, het experiment, het zoeken naar iets dat er nog niet is.”
“De voorstelling waarin onder meer een kunstwerk wordt getoond met Cosey Fanni Tutti’s gebruikte tampons, veroorzaakt het nodige tumult in de Britse media en politiek.”
Over de auteur:
Harry Prenger (Heerlen, 1962) publiceert sinds 1988 over popmuziek. Artikelen, recensies en interviews verschenen in onder meer Opscene, Platenblad en Heaven. Ook schreef hij opiniestukken in de Volkskrant en werkte mee aan meerdere edities van OOR’s Popencyclopedie. Van 2010 tot 2020 was hij hoofdredacteur van cultuurblog ZwartGoud en in 2015 gastcurator en samensteller van boek en tentoonstelling over kunstenaarsplaten Visual Vinyl. Recente artikelen, recensies en interviews zijn te lezen op zijn eigen blog.
-
Folkpioniers
Van roots en folk naar folkrock en singer-songwriters
De hoogtijdagen van de folkrevivals waren in de jaren ‘60 en ’70 in Amerika en Engeland. Geïnspireerd door de vroege folkpioniers Lead Belly en Woody Guthrie kregen in de V.S. singer-songwriters Bob Dylan, Joan Baez en Joni Mitchell grote populariteit.
Ook in het Verenigd Koninkrijk veroorzaakte de folkrevival een golf van folkgroepen die experimenteerden met folkrock zoals Fairport Convention en Steeleye Span. Jonge folkzangers groeiden uit tot de iconische singer-songwriters Richard Thompson, Sandy Denny en Nick Drake. De Nederlandse folkrevival volgde met groepen als Fungus, Wargaren, Irolt en Flairck.Folkpioniers schetst de ontwikkeling van roots en folk naar folkrock en singer-songwriters. Rijk geïllustreerd met meer dan 300 afbeeldingen is Folkpioniers meer dan alleen een overzicht van een periode. Het boek is een ode aan de prachtige folkmuziek en de legendarische artiesten uit de jaren ’60 en ’70 die een voorbeeld zijn voor de huidige generatie singer-songwriters.
Tom Steenbergen was ooggetuige van de opkomst van de folk, folkrock en singer-songwriters als organisator van concerten, festivals en tournees en als programmeur van poppodium De Toverbal in Maassluis en theater De Lantaren in Rotterdam. Ook was hij manager van folkgroepen Fungus en Deirdre en later platenbaas bij Polydor en Polygram International in Londen, nu Universal Music. Van zijn hand verschenen ook de boeken ‘Poppioniers’ (2017), ‘Popparadijs Nederland’ (2020) en ‘50 jaar Toppop’ (2020). Ook werkte hij mee aan de Oor Pop-Encyclopedie.
-
Golden Earring Clips van Dick Maas 1982-1997
“Voor iedereen die wil weten op welke locaties we gefilmd hebben, hoe de scenario’s tot stand kwamen, wie er allemaal in mee speelden en wie niet, wat er fout ging, bevat dit boek een schat aan informatie”. Dick Maas
Bij de vele hits uit de jaren 60 en 70 laat Golden Earring al filmpjes opnemen. De filmpjes laten losse beelden zien bij de muziek, zonder een echte betekenis. In 1982 realiseert Golden Earring zich dat het anders moet. Ingegeven door de snelle groei van de clipzender MTV in de Verenigde Staten vragen ze Dick Maas, een filmregisseur die cum laude is afgestudeerd aan de Nederlandse Filmacademie, om een clip bij Twilight Zone te maken. Na het succes van de single en de bijbehorende clip groeit Dick Maas uit tot de hofleverancier van de band en maakt hij spraakmakende Earringclips in de periode van 1982 tot en met 1997: Twilight Zone, When The Lady Smiles, Clear Night Moonlight, Turn The World Around en Burning Stuntman. Ook maakt Dick Maas de concertfilm Live From The Twilight Zone die in 1984 op MTV wordt uitgezonden.
Het boek beschrijft op zeer uitgebreide wijze de totstandkoming van de clips en de concertfilm en de grote invloed op de carrières van Golden Earring en Dick Maas. Het geeft o.a. antwoord op vragen als: In hoeverre hebben de clips bijgedragen aan het succes van de songs? Wat waren de reacties? Hoe reageerde het preutse Amerika op de provocerende erotische beeldtaal, de zwarte humor en het onverbloemde geweld? Wat werd er allemaal gecensureerd? Verloor Hillary Clinton het Democratische kandidaatschap omdat ze When The Lady Smiles als campagnelied had?
Golden Earring Clips van Dick Maas geeft een blik achter de schermen en laat zien met welke professionaliteit deze producties zijn gemaakt. De vier Earringleden, Dick Maas, zijn vaste assistent Myrna van Gilst en vele cast- en crewleden blikken terug op een belangrijk stuk van de roemruchte Earring-geschiedenis. De schrijvers hebben de beschikking gekregen over uniek archiefmateriaal, zoals de scripts en storyboards van de clips. Ook bevat het boek vele niet eerder gepubliceerde foto’s. -
Tegenkultuur
Mensen, dit is een unieke krant. Er gaat iets gebeuren. Let op. Nu gaan we spijkers met koppen slaan!!!! Peter J. Muller, medeoprichter Hitweek.
In Tegenkultuur worden publicaties van de Nederlandse underground in de jaren 1964-1976 getoond en beschreven. Het boek plaatst de underground in de sociale context van de jaren zestig. Hitweek en Aloha, de belangrijkste Nederlandse undergroundbladen komen uitgebreid aan bod. Tegenkultuur laat zien welke Nederlandse undergroundbladen er naast Hitweek en Aloha waren, geeft een korte typering en toont vooral hoe ze eruitzien.
De jaren zestig en zeventig waren een tijd van ongekende welvaart, waarin de opgroeiende jeugd voor het eerst de ruimte kon nemen om haar stem te laten horen over maatschappelijke problemen en oplossingen. De undergroundbeweging werd ook wel ‘alternatieve cultuur’ of, in het idioom van de jaren 60, ‘tegenkultuur’ genoemd.
Ik vond dat het hoog tijd was dat de jonge generatie eindelijk een stem kreeg. Willem de Ridder, medeoprichter Hitweek.
De massamedia deden verslag van zaken vanuit de bestaande normen en waarden, waarin de undergroundbeweging zich niet herkende. De undergroundpers vulde dit gat door te rapporteren over die dingen die de underground bezighield, door hun kijk op tal van zaken te verwoorden en door het benadrukken en vormgeven van een nieuwe levensstijl.
Alle undergroundpublicaties werden gemaakt door de jeugd en hadden de jeugd als doelgroep. Of het nu politiek of cultureel was, de inhoud van de undergroundkranten was een directe weerspiegeling van de hoop, dromen en activiteiten van de redacteuren, schrijvers en vormgevers die zichzelf zagen als actieve deelnemers en als chroniqueurs van de beweging.
Tegenkultuur bevat een schat aan beeldmateriaal, waardoor het samen met de historische context een representatief naslagwerk vormt van de Nederlandse undergroundpers in de jaren 1964-1976. Het boek is interessant voor een brede groep lezers: voor de lezer die deze tijd actief heeft meegemaakt of er meer over wil weten maar ook voor de lezer die geïnteresseerd is in grafische vormgeving, ‘small press’ of undergroundmuziek.
Over de auteurs
Peter Sijnke (1951) is historicus. Hij was werkzaam in het archiefwezen en publiceerde veel op het terrein van de lokale en regionale geschiedenis. Over popmuziek schreef hij zeven boeken, waarvan drie met betrekking tot het Holland Pop Festival in Kralingen (1970) samen met Marcel Koopman. Peter schrijft regelmatig in Platenblad.Jan Pen (1955) was tot zijn pensionering in 2019 eigenaar van een bureau voor zakelijk advies op het gebied van biotechnologie. Hij heeft sinds het begin van de jaren negentig, een collectie opgebouwd van posters, tijdschriften en pamfletten van bewegingen als Provo, Kabouter, Underground en Punk. Jan heeft een internetboekhandel JP Antiquarian Books op het gebied van zijn collectie.