M/V/X
€ 29,90
Wat hebben Jeanne d’Arc, le Chevalier d’Éon, Julia Pastrana en farao Achnaton met elkaar gemeen? De een droeg als vrouw een broek, de ander als man een rok, de derde was een vrouw met een baard en de beroemde Egyptenaar werd voorgesteld met borsten! In Genderdiversiteit is van alle tijden komen tientallen mannen, vrouwen en soms ook ‘manvrouwen’ of ‘vrouwmannen’ aan bod die elk op hun manier het traditionele binaire verhaal in twijfel trokken. Ze werden vaak bespot, gehaat, maar ook medelijdend bekeken of gefascineerd aangestaard. Behalve de vraagtekens die zij keer op keer plaatsen bij het binaire verhaal, hebben de M/V/X in dit boek nóg iets gemeen. Het zijn stuk voor stuk boeiende persoonlijkheden die tot leven komen door het gebruik van authentieke bronnen en vaak nooit eerder gepubliceerde afbeeldingen.
Bert Gevaert(1978) is leerkracht klassieke talen, mentaliteitshistoricus en stads- en museumgids in Brugge.Johan Mattelaer (1937) is uroloog met een grote interesse voor de geschiedenis van geneeskunde en seksualiteit. Beiden publiceerden bij Sterck & De Vreese eerder Roma Intima: liefde, lijf en lust (2020).
Gerelateerde boeken
-
De Deventer karaktermoord
Geen zaak houdt Nederland zo bezig als de Deventer moordzaak. De steenrijke weduwe Wittenberg werd in 1999 gewurgd en vervolgens meerdere keren met een mes gestoken. De rechter veroordeelde ‘de boekhouder’ Ernest Louwes. Er bleven echter twijfels. Maurice de Hond kwam met een alternatief scenario: ‘de klusjesman’ zou de echte dader zijn. Over de hetze die vervolgens ontstond, verscheen een podcast van Human en de bioscoopfilm De veroordeling. Beide suggereerden dat Ernest Louwes toch de dader moest zijn.
Een foute conclusie, stelt de wetenschapsfilosoof Ton Derksen in dit boek. Het is noch “de klusjesman” noch Louwes. Louwes had de schijn tegen, maar hij heeft een sluitend alibi. Zelfs het DNA pleit hem vrij. Het zit op de verkeerde plek. Louwes pleegde geen moord, het Openbaar Ministerie en de media pleegden karaktermoord op hem.
Ton Derksen is emeritus-hoogleraar wetenschapsfilosofie aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij publiceerde meerdere boeken over gerechtelijke dwalingen, waaronder het bekende Lucia de B. Dit spraakmakende boek vormde de aanzet tot een herziening van de zaak tegen deze Haagse verpleegster. Derksen analyseerde vervolgens ook denkfouten in andere zaken. Het leidde tot de boeken Leugens over Louwes, Dubbel gedwaald, De butlermoord en Verkeerde plaats, verkeerde tijd (over de zaak Olaf H.) Over de zaak Baybasin, waarin sprake is van vervalst bewijs, schreef hij meerdere boeken, waaronder Verknipt bewijs en De Baybasin-taps. Naast deze casusgerichte werken publiceerde Derksen enkele boeken over foutmarges en denkfouten bij rechtsinstanties, waaronder Het O.M. in de fout, Onschuldig vast en Het falen van de Hoge Raad. Hoe de rechtspraak wel met de feiten om dient te gaan beschreef hij in De ware toedracht, over de valkuilen van waarheidsvinding in strafzaken. Derksen schrijft niet alleen over het recht. Hij publiceerde ook boeken over wetenschapsfilosofie en bracht ook een dichtbundel uit over schilderijen van Jeroen Bosch.
-
Hoeveel vakantiedagen heeft een varken?
Over nut en noodzaak van de Vakbond voor Dieren€ 19,90E-book: € 15,99 -
Het falen van de Hoge Raad
Over strategieën van de Hoge Raad om herzieningsverzoeken niet toe te wijzen
Als je onterecht wordt veroordeeld voor een moord of andere zwaar misdrijf, kun je altijd nog terecht bij de Hoge Raad. Althans, op papier. De praktijk is anders, constateert wetenschapsfilosoof Ton Derksen. De Hoge Raad herziet een oordeel zelden. De bereidheid daartoe is simpelweg afwezig. Om dit te rechtvaardigen verlaat de Raad zich op strategieën die regelrecht in strijd zijn met objectieve waarheidsvinding, met het recht en met rechtvaardigheid.
Derksen trekt deze verregaande conclusie na grondige bestudering van elf herzieningsaanvragen in vijf grote moordzaken – de Butlermoord, de zaak Baybasin, de zaak Olaf Hamers, de zaak Hagemann en de Arnhemse villamoord. In alle zaken blijkt sprake van willekeur, onbegrip en kennelijke onwil. Omdat de Hoge Raad geen eerlijk oordeel over herzieningsaanvragen lijkt te willen vellen, is het volgens Derksen beter om een onafhankelijke Herzieningsraad op te tuigen, die de taak van de Hoge Raad overneemt.
Een schokkend boek over het falen van ons hoogste rechtsorgaan.
Het Financieele Dagblad
Recensie‘Willekeur, onbegrip en kennelijke onwil.
Na bestudering van elf herzieningsaanvragen in vijf grote moordzaken stelt Ton Derksen in Het falen van de Hoge Raad vast dat een onafhankelijke Herzieningsraad de taak van het huidige hoogste rechtscollege moet overnemen.’ -
Vrolijke bekentenis
Heerlijke satire over de daden van de onderwereld en de misdaden van de overheid€ 22,90