De ufo’s van Gorredijk
€ 19,90
In februari 1974 raakte het Friese dorpje Gorredijk in de ban van ufo’s – ongeïdentificeerde vliegen objecten. Niet alleen volwassenen maar ook veel schoolkinderen zagen vreemde lichten in de lucht. Er werden observatieposten opgericht en de ufo-golf werd landelijk nieuws. Terwijl onderzoekers uit het hele land naar het anders zo rustige Gorredijk trokken, raakte het dorp intern diep verdeeld. Sommige inwoners waren ervan overtuigd dat Gorredijk werd bezocht door buitenaardse bezoekers, anderen lachten hartelijk om het idee.
In dit journalistieke boek blikt Taede A. Smedes, samen met ooggetuigen van toen, terug op de opmerkelijke gebeurtenissen. Wat was de impact van de waarnemingen op het persoonlijke leven van getuigen en andere dorpsbewoners? En wat deed alle ophef met het dorp Gorredijk?
Gerelateerde boeken
-
De leugens en de schaterlach
Toen de Russische componist Dmitri Sjostakovitsj in 1975 overleed, werd hij wereldwijd gezien als een trouwe, zij het wat weerbarstige vazal van het Sovjetregime. Maar klopte dat wel? Was hij niet eerder een geheime dissident? Een enorme controverse kwam op gang. Dit essay reconstrueert de pittigste debatten uit die Sjostakovitsj-strijd: een spetterend gevecht van leugens en (halve) waarheden, dat de muziekwetenschap meer kwaad dan goed heeft gedaan. Daarna komt de componist zelf aan het woord. Tussen alle meesterwerken door schreef hij namelijk ook een snoeiharde Stalin-satire: de Antiformalistische Rajok of De Peepshow. Vol humor rekent hij daarin genadeloos af met de cultuurpolitiek van de sovjets.
-
De liederlijke middeleeuwen
De middeleeuwen van ridders en jonkvrouwen, lieflijke liederen van minnezangers zijn het resultaat van al te brave beeldvorming en in grote lijnen een concept van de negentiende eeuw. Maar hoe schraap je het laagje zoet glazuur van de mythe? De middeleeuwse cultuur laat, naast en zelfs lijnrecht tegen de hoofse idealen in, in woord en beeld een rauwere werkelijkheid doorschemeren. De teksten met diepreligieuze gebeden bevinden zich in het gezelschap van poepende jongeren en verleidelijke naakten …
Is het gewoon humor? Bedoeld als aangename verpozing voor de lezer? Of willen die erotische tekeningen de tekst gewoon afbakenen? En hoe rijm je het ideaal van de hoofse liefde met de machocultuur waarbij de man voorrang geeft aan bevrediging van zijn begeerte boven de smachtende en geduldige liefde? Kunnen we met de blik van de eenentwintigste eeuw de meerzinnige betekenis van woorden en beelden wel helemaal doorgronden?
-