EL Pea
€ 25,00
Vinylplaten zijn terug van nooit weggeweest. Terwijl de prijzen van elpees van Taylor Swift en Harry Styles uit de pan rijzen is er een goedkoop en duurzaam alternatief. Verzamelplaten als Tamla Motown Is Hot, Hot, Hot! en Fill Your Head With Rock staan voor een schijntje in de tweedehandsbakken en bevatten een schat aan tijdloze, onweerstaanbare muziek. In El Pea, de magie van de labelcompilatie duikt muziekjournalist Jan Vollaard in de koopjeskelder om een inventaris op te maken van alle prachtige pop, soul, rock, hiphop en jazz die daar voor een habbekrats wacht op een nieuwe eigenaar. De zoektocht naar de ziel van het vinyl leidt van stoffige stereo-testplaten naar beatmuziek en techno. Onderweg is er aandacht voor disco, Afrikaanse muziek, Britse folk en Frans chanson. Via ska en reggae, metal en punk, hiphop en house komen we uit bij de indiepop van nu. Bij elkaar vormen de verhalen over al die kleurrijke labelcompilaties een alternatieve geschiedenis van de popmuziek. Noem het gerust een muziekbijbel. Het rijk geïllustreerde El Pea is geschreven uit liefde voor populaire muziek in al haar verschijningsvormen. Je blijft lezen, je blijft luisteren naar de beste muziek die ooit op vinyl is verschenen.
Gerelateerde boeken
-
-
The Who
‘We zijn anti-bazen, anti-jong getrouwde stelletjes en anti-middelbare leeftijd’. Pete Townshend.
Voor velen is en blijft The Who met reden de ultieme rockband.The Who behoort samen met The Beatles, The Kinks en The Rolling Stones onbetwist tot de grootste van de Engelse bands uit de jaren zestig. Hun bekendste hit uit die jaren, My Generation, is een icoon van de popmuziek geworden. Door het grote succes van de rockopera Tommy (1969), Who’s Next (1971) en Quadrophenia (1973) wist de groep zijn populariteit in de jaren zeventig te continueren. Dan behoort The Who – met Led Zeppelin, Deep Purple, Pink Floyd en opnieuw The Rolling Stones – tot de absolute top.
The Who maakt dankzij het creatieve brein van gitarist Pete Townshend rock met inhoud, zodat zowel ‘arbeider als intellectueel’ van de muziek van The Who kan genieten. Maar Townshend kon zijn composities alleen goed vormgeven dankzij de uitzonderlijke muzikale kwaliteiten van zanger Roger Daltrey, bassist John Entwistle en drummer Keith Moon. Niet alleen op de albums, maar zeker ook live. Het boek besteedt dan ook veel aandacht aan hun befaamde optredens, zoals die op de festivals van Monterey (1967), Woodstock (1969) en Wight (1969/ 1970). De in Nederland gegeven concerten, het laatste in 2015 in het Ziggo Dome, komen eveneens aan bod.
Naast de aandacht voor de muziek en optredens van The Who, komen ook de turbulente privélevens van de band voorbij, inclusief de tragische, vroegtijdige dood van Keith Moon in 1978. The Who ging door zonder hem en dat gebeurde ook na de dood van John Entwistle in 2002. Nog in 2019 verraste Pete Townshend en Roger Daltrey hun publiek met het uiterst vitale album Who.
The Who, de ultieme rockband is een must-have voor de fan maar ook voor iedere lezer die geïnteresseerd is in de geschiedenis van de (rock)muziek.Loek Dekker (1957) is historicus. Hij publiceerde over de Franse Tijd en het verzet in de Tweede Wereldoorlog en van zijn hand verschenen twee muziekbiografieën in de reeks Rockklassiekers: Livin’ Blues, bluesrock met internationale allure (2016) en Crosby, Stills, Nash & Young, de Woodstock-generatie (2019).
-
The Kinks
Het boek The Kinks, concerten in Nederland geeft een fraai overzicht van alle concerten, die The Kinks in Nederland hebben gegeven. Dit boek is deel twee uit de trilogie gewijd aan deze legendarische band geschreven door Dick van Veelen.
Het eerste avondvullende concert dat de band in Nederland geeft vindt plaats op 23 augustus 1970 in Club Fantasio II aan de Haarlemmer Houttuinen in Amsterdam. In de periode daarvoor zijn de optredens van The Kinks onderdeel van festivals of korte tournees met meerdere optredens per dag.
The Kinks, concerten in Nederland geeft een prachtig tijdsbeeld uit de beginjaren van de popmuziek, die dan nog niet echt serieus wordt genomen. In de verslagen in de krant – de term ‘popjournalist’ moest nog worden uitgevonden – beperken zicht hoofdzakelijk tot sfeerbeschrijvingen en de randverschijnselen, zoals de regelmatig voorkomende opstootjes. Er wordt nog regelmatig gesproken over de ‘langharige Britse musici’ en over ‘beatorkesten’.
Auteur Dick van Veelen zocht voor dit boek contact met mensen die een Kinks-concert hadden bijgewoond. Hun belevenissen zijn ook in dit boek opgenomen. Samen met veel bijzonder en uniek beeldmateriaal is dit boek een must-have voor de fans, maar ook voor de lezer die geïnteresseerd is in de beginperiode van de popmuziek in Nederland.