Gigantisch luid en tegendraads
€ 29,90
In de jaren 70 en 80 is de Apeldoornse Gigant hét podium voor bands die op het punt van doorbreken staan. Veel van de new wave-, reggae- en bluesartiesten die er optreden, staan even later op de grote festivals. Daaronder Bo Diddley, UB40, U2, Nirvana, Mink Deville, Nico, The Only Ones, Simple Minds, Fischer Z, Virgin Prunes, Dr Feelgood, Killing Joke, The Sound, Johnny Thunders, The Beat, The Cramps en Joan Jett.
Dit boek bevat vermakelijke anekdotes over en uniek fotomateriaal uit de periode 1975-1995; een tijd waarin Gigant werd gerund met een ontwapenende naïviteit en een niet te stuiten ambitie: alles moest anders. Met als leidend motief de popmuziek.
Auteurs Siwert Hoogenberg en Jan Westerhof behoren vijftig jaar geleden tot de oprichters van Gigant. Roy Tee fotografeert meer dan honderd bands in Gigant voor landelijke kranten en tijdschriften.
Gerelateerde boeken
-
Golden Earring Clips van Dick Maas 1982-1997
“Voor iedereen die wil weten op welke locaties we gefilmd hebben, hoe de scenario’s tot stand kwamen, wie er allemaal in mee speelden en wie niet, wat er fout ging, bevat dit boek een schat aan informatie”. Dick Maas
Bij de vele hits uit de jaren 60 en 70 laat Golden Earring al filmpjes opnemen. De filmpjes laten losse beelden zien bij de muziek, zonder een echte betekenis. In 1982 realiseert Golden Earring zich dat het anders moet. Ingegeven door de snelle groei van de clipzender MTV in de Verenigde Staten vragen ze Dick Maas, een filmregisseur die cum laude is afgestudeerd aan de Nederlandse Filmacademie, om een clip bij Twilight Zone te maken. Na het succes van de single en de bijbehorende clip groeit Dick Maas uit tot de hofleverancier van de band en maakt hij spraakmakende Earringclips in de periode van 1982 tot en met 1997: Twilight Zone, When The Lady Smiles, Clear Night Moonlight, Turn The World Around en Burning Stuntman. Ook maakt Dick Maas de concertfilm Live From The Twilight Zone die in 1984 op MTV wordt uitgezonden.
Het boek beschrijft op zeer uitgebreide wijze de totstandkoming van de clips en de concertfilm en de grote invloed op de carrières van Golden Earring en Dick Maas. Het geeft o.a. antwoord op vragen als: In hoeverre hebben de clips bijgedragen aan het succes van de songs? Wat waren de reacties? Hoe reageerde het preutse Amerika op de provocerende erotische beeldtaal, de zwarte humor en het onverbloemde geweld? Wat werd er allemaal gecensureerd? Verloor Hillary Clinton het Democratische kandidaatschap omdat ze When The Lady Smiles als campagnelied had?
Golden Earring Clips van Dick Maas geeft een blik achter de schermen en laat zien met welke professionaliteit deze producties zijn gemaakt. De vier Earringleden, Dick Maas, zijn vaste assistent Myrna van Gilst en vele cast- en crewleden blikken terug op een belangrijk stuk van de roemruchte Earring-geschiedenis. De schrijvers hebben de beschikking gekregen over uniek archiefmateriaal, zoals de scripts en storyboards van de clips. Ook bevat het boek vele niet eerder gepubliceerde foto’s. -
The Who
‘We zijn anti-bazen, anti-jong getrouwde stelletjes en anti-middelbare leeftijd’. Pete Townshend.
Voor velen is en blijft The Who met reden de ultieme rockband.The Who behoort samen met The Beatles, The Kinks en The Rolling Stones onbetwist tot de grootste van de Engelse bands uit de jaren zestig. Hun bekendste hit uit die jaren, My Generation, is een icoon van de popmuziek geworden. Door het grote succes van de rockopera Tommy (1969), Who’s Next (1971) en Quadrophenia (1973) wist de groep zijn populariteit in de jaren zeventig te continueren. Dan behoort The Who – met Led Zeppelin, Deep Purple, Pink Floyd en opnieuw The Rolling Stones – tot de absolute top.
The Who maakt dankzij het creatieve brein van gitarist Pete Townshend rock met inhoud, zodat zowel ‘arbeider als intellectueel’ van de muziek van The Who kan genieten. Maar Townshend kon zijn composities alleen goed vormgeven dankzij de uitzonderlijke muzikale kwaliteiten van zanger Roger Daltrey, bassist John Entwistle en drummer Keith Moon. Niet alleen op de albums, maar zeker ook live. Het boek besteedt dan ook veel aandacht aan hun befaamde optredens, zoals die op de festivals van Monterey (1967), Woodstock (1969) en Wight (1969/ 1970). De in Nederland gegeven concerten, het laatste in 2015 in het Ziggo Dome, komen eveneens aan bod.
Naast de aandacht voor de muziek en optredens van The Who, komen ook de turbulente privélevens van de band voorbij, inclusief de tragische, vroegtijdige dood van Keith Moon in 1978. The Who ging door zonder hem en dat gebeurde ook na de dood van John Entwistle in 2002. Nog in 2019 verraste Pete Townshend en Roger Daltrey hun publiek met het uiterst vitale album Who.
The Who, de ultieme rockband is een must-have voor de fan maar ook voor iedere lezer die geïnteresseerd is in de geschiedenis van de (rock)muziek.Loek Dekker (1957) is historicus. Hij publiceerde over de Franse Tijd en het verzet in de Tweede Wereldoorlog en van zijn hand verschenen twee muziekbiografieën in de reeks Rockklassiekers: Livin’ Blues, bluesrock met internationale allure (2016) en Crosby, Stills, Nash & Young, de Woodstock-generatie (2019).
-
Tussen Grolloo en Austin
Begin jaren zestig maakte Egbert Meijers kennis met zenders als AFN en Radio Luxembourg en de blues- en countrymuziek: Hank Williams, Jimmie Rodgers, Son House, John Lee Hooker. Het werd een ommekeer in zijn leven. De accordeon werd een gitaar en Beethovens ‘Für Elise’ werd vervangen door ‘Mean Woman Blues’ van Elvis. De in Grolloo geboren en getogen boerenzoon Meijers ging achter de muziek aan en vond daarin een liefde die zijn leven inhoud en betekenis gaf.
De liedjes die hij sinds de jaren zeventig schreef, zong hij liever tussen de coulissen dan frontaal voor het voetlicht. Desondanks brachten ze hem in Nederland, België, Duitsland, Noorwegen en Amerika op podia en in radio en tv-programma’s. Vaak met andere artiesten: Harry Muskee, Frédérique Spigt, JP den Tex, Ad Vanderveen, Ad van Meurs, Fred Eaglesmith, Peter Rowan, Walt Wilkins, Paula Nelson, Jerry Jeff Walker.
Meijers nam tevens als culturele duizendpoot talrijke initiatieven, zoals het Big Bear Festival, het Muzem! festival, De Drentse Bluesopera, symfonie Ode an de Ao en diverse radio- en tv-programma’s. Daarnaast werkte hij mee aan tal van activiteiten en publicaties op het gebied van regionale taal en cultuur.
Aan dit rijk geïllustreerde boek leverden meer dan vijftig mensen een bijdrage. Zij laten door hun ogen zien wie Egbert Meijers is en wat hij voor hen, en Drenthe, betekent. Daarmee is ‘Tussen Grolloo en Austin’ een bijzondere biografie geworden van een man die in hart en ziel artiest is.
‘Tussen Grolloo en Austin’ neemt je ook mee op een reis langs talrijke ingrijpende gebeurtenissen van de afgelopen vijftig jaar. Gebeurtenissen die Meijers inspireerden tot het schrijven van indringende en persoonlijke liedjes.
“Ze brengen deze in Grolloo geboren songwriter naar het absolute erebankje van de Nederlandse artiesten die zich wagen aan dit genre”. Rein van den Berg, Plato
-
And Venus was her name
Mariska Veres, zangeres van Shocking Blue. Een schitterende verschijning die, in de vorige eeuw, menig jongens- en mannenhart op hol deed slaan. Zwoel en uitdagend. Gezegend met een prachtige stem. Dat is de eendimensionale buitenkant die we kennen. Van binnen was Mariska Veres echter een onschuldig meisje dat het liefst bij haar ouders op de bank kroop met een kop thee. Aan wie de aandacht voor haar en de band voor een flink deel voorbijging en die weinig moest hebben van de bijvangst van de rock ‘n’ roll: de seks, de drugs en de alcohol.
In ‘And Venus was her name’ laat schrijver Leo Oldenburger zien hoe Mariska Veres als zangeres van Shocking Blue de hele wereld veroverde en meerdere malen de aardkloot rondvloog om op te treden en successen te vieren.Naast de successen die Mariska Veres en Shocking Blue boekten, bleken zij tevens voor velen een inspiratiebron. Voor de wereldvermaarde band Nirvana bijvoorbeeld, wiens allereerste single ‘Love Buzz’ een nummer van Shocking Blue is. Een nummer dat zij live vaker speelden dan hun eigen grote doorbraakhit ‘Smells Like Teen Spirit.’ Het zegt iets over de internationale invloed van Shocking Blue.
Ook Mariska Veres zelf blijkt een inspiratie voor velen. Toen zij eind jaren 60 gevraagd werd voor Shocking Blue was het allesbehalve gemeengoed dat een vrouw de vocalen verzorgde bij pop-, beat- of rockgroepen. Veres’ positie zorgde voor navolging en emancipatie op het podium en in geluidsstudio’s. In dit boek komen diverse zangeressen aan het woord die hun bewondering voor Mariska Veres uit de doeken doen. Mariska Veres is een té belangrijk onderdeel van de Nederlandse pophistorie. Een geschiedenis waar zij dient te worden opgenomen in de eregalerij.
Mariska Veres zou op 1 oktober 2022 75 jaar zijn geworden, ware het niet dat ze in 2006 is gestorven aan de gevolgen van galblaaskanker. Maar wie was deze vrouw? Wie was ze écht. Dit is het verhaal van een goddess in a mountain top. De allereerste zanggodin van Nederland.
Leo Oldenburger (1965) is bekend als sportcommentator en -presentator op TV. Daarnaast schreef hij een zevental boeken over sport. Zijn liefde voor muziek is echter minstens zo groot. Van jongs af aan speelde hij in bands en momenteel is hij discjockey bij Radio Veronica. Na enkele verhalen die werden gepubliceerd door vooraanstaande muziekbladen, is ‘And Venus was her name’ zijn eerste boek over muziek.