Het bewustzijn van de bij
€ 32,90
Bijen hebben een piepklein zenuwstelsel. Hun hersenen hebben de grootte van een vierkante millimeter. In dit boek laat etholoog Lars Chittka zien dat bijen desondanks over opmerkelijke cognitieve vermogens beschikken. Ze zijn slim, hebben een persoonlijkheid, herkennen bloemen en menselijke gezichten, communiceren via een eigen taal, vertonen emoties, kunnen tellen en gebruiken eenvoudige gereedschappen. Ze leren van elkaar en weten problemen op te lossen. Bijen zien meer kleuren dan wij, maar schakelen soms om naar een zwart-witvisie om overbelasting van hun visuele brein te voorkomen.
We wisten al dat bijen een ‘korfgeest’ hebben en daardoor geweldig samenwerken. Het bewustzijn van de bij laat zien dat bijen ook als individu uniek en intelligent zijn.
Lars Chittka is hoogleraar gedrags- en ervaringsecologie aan de Queen Mary University in London.
‘De tijd ligt ver achter ons dat insecten werden gezien als kleine machines zagen, niet in staat tot complexe gedachten, emoties, tot leren. Voor een toegankelijke introductie tot de wonderbaarlijk bijenintelligentie kan men zich geen betere gids wensen dan Lars Chittka.’
– Frans de Waal auteur van ‘Zijn wij slim genoeg om te weten hoe slim dieren zijn?’
Gerelateerde boeken
-
De scharrelaar 2020/1
Een nieuwe lente, een nieuwe Scharrelaar! De lente-editie van De scharrelaar staat weer boordevol met gedichten, verhalen en beschouwingen over vogels in binnen- en buitenland.
‘De scharrelaar’ is een literair tijdschrift voor vogelliefhebbers, geschreven door diverse auteurs. In deze overvolle lente-editie 2020 van De scharrelaar, het derde nummer alweer, vindt u onder meer bijdragen van Willem Jan Otten en Daan Remmerts de Vries. Verder schrijft Marja Vuijsje over de kauwen op haar balkon, vertelt Bert Keizer over de helaas uitgestorven trekduif, beschrijft gevangenispsychiater Yolande de Kok de vogels in de nor en bejubelt Saskia van Loenen de paria van het stadspark: de halsbandparkiet.
-
Past het dier nog op ons bord?
Past het dier nog op ons bord? Deze vraag houdt de Wageningse wetenschapper Imke de Boer al lange tijd bezig. De huidige veehouderij draagt bij aan de klimaatcrisis en het verlies van biodiversiteit. Moeten we daarom allemaal veganist worden? Misschien niet. Het is mogelijk dieren alleen nog te voeren met biomassa die wijzelf toch niet kunnen eten, zoals reststromen en gras. Dan past een beetje dierlijk voedsel wel in een duurzaam dieet. Maar is zo’n dieet nog wel gezond voor ons? En willen we überhaupt nog wel dieren houden en doden voor de productie van ons voedsel?
Dit boek neemt je mee op een persoonlijke reis langs al deze vragen, en biedt de wetenschappelijke basis die nodig is voor het formuleren van antwoorden.Imke J.M. de Boer is hoogleraar Dieren & Duurzame Voedselsystemen aan Wageningen University & Research en heeft het bedrijf De Boer en Voedsel. Als systeemdenker wil zij bijdragen aan een duurzame voedseltoekomst. Voor haar visie daarop ontving ze, samen met haar team, de prestigieuze Rockefeller Food System Vision Prize.
-
De scharrelaar – 2019/2
Herfst, een nieuwe Scharrelaar! De herfsteditie van De scharrelaar staat weer boordevol met gedichten, verhalen en beschouwingen over vogels in binnen- en buitenland.
De scharrelaar is een tijdschrift voor alle vogelaars met liefde voor lezen en alle lezers met liefde voor vogels. Het knetterende en tetterende eerste nummer werd met liefde en jubelzang ontvangen. Wat een goed nieuws daarom, dat het tweede nummer er nu is! In de herfsteditie van De scharrelaar staan onder meer korte verhalen van Ellen de Bruin en Hedda Martens, een stuk van Marja Vuijsje over de vogels in het leven van communiste en activiste Rosa Luxemburg, Stefan Brijs over kraanvogels in Spanje, Kester Freriks over ooievaars en, in prachtig zwart-wit, illustraties van kunstenares Roos Holleman.
Managementboek Magazine
Recensie‘Editie 2019/2 is opnieuw een prachtbundel, gevuld met pareltjes van proza en poëzie, van fictie en non-fictie, van grappige, spannende en serieuze bijdragen van verschillende meer of minder bekende Nederlandse auteurs en publicisten.‘ – Marjan Maandag via Managementboek.nl
-
Tied veur n lach
Mainsttied akkedaaiert t meroakels tussen Wubbe en Jannoa, mor sums kinnen zai nkander wel aanvlaigen. Benoam as ain van heur baaident zien handen ien n aandermans webenust stekt.
Ien Tied veur n lach beleven zai weer van ales en zellen joen lachspieren stief aan de bak mouten.Nico Torrenga (1971) schrift noast Grunneger proza toneelstukken dij zowel ien Nederland as ien België speuld worden. Hai publiceert geregeld ien Toal & Taiken, Kreuze en op webstee Dideldom.