The Kinks
€ 20,00
Het boek The Kinks, concerten in Nederland geeft een fraai overzicht van alle concerten, die The Kinks in Nederland hebben gegeven. Dit boek is deel twee uit de trilogie gewijd aan deze legendarische band geschreven door Dick van Veelen.
Het eerste avondvullende concert dat de band in Nederland geeft vindt plaats op 23 augustus 1970 in Club Fantasio II aan de Haarlemmer Houttuinen in Amsterdam. In de periode daarvoor zijn de optredens van The Kinks onderdeel van festivals of korte tournees met meerdere optredens per dag.
The Kinks, concerten in Nederland geeft een prachtig tijdsbeeld uit de beginjaren van de popmuziek, die dan nog niet echt serieus wordt genomen. In de verslagen in de krant – de term ‘popjournalist’ moest nog worden uitgevonden – beperken zicht hoofdzakelijk tot sfeerbeschrijvingen en de randverschijnselen, zoals de regelmatig voorkomende opstootjes. Er wordt nog regelmatig gesproken over de ‘langharige Britse musici’ en over ‘beatorkesten’.
Auteur Dick van Veelen zocht voor dit boek contact met mensen die een Kinks-concert hadden bijgewoond. Hun belevenissen zijn ook in dit boek opgenomen. Samen met veel bijzonder en uniek beeldmateriaal is dit boek een must-have voor de fans, maar ook voor de lezer die geïnteresseerd is in de beginperiode van de popmuziek in Nederland.
Gerelateerde boeken
-
And Venus was her name
Mariska Veres, zangeres van Shocking Blue. Een schitterende verschijning die, in de vorige eeuw, menig jongens- en mannenhart op hol deed slaan. Zwoel en uitdagend. Gezegend met een prachtige stem. Dat is de eendimensionale buitenkant die we kennen. Van binnen was Mariska Veres echter een onschuldig meisje dat het liefst bij haar ouders op de bank kroop met een kop thee. Aan wie de aandacht voor haar en de band voor een flink deel voorbijging en die weinig moest hebben van de bijvangst van de rock ‘n’ roll: de seks, de drugs en de alcohol.
In ‘And Venus was her name’ laat schrijver Leo Oldenburger zien hoe Mariska Veres als zangeres van Shocking Blue de hele wereld veroverde en meerdere malen de aardkloot rondvloog om op te treden en successen te vieren.Naast de successen die Mariska Veres en Shocking Blue boekten, bleken zij tevens voor velen een inspiratiebron. Voor de wereldvermaarde band Nirvana bijvoorbeeld, wiens allereerste single ‘Love Buzz’ een nummer van Shocking Blue is. Een nummer dat zij live vaker speelden dan hun eigen grote doorbraakhit ‘Smells Like Teen Spirit.’ Het zegt iets over de internationale invloed van Shocking Blue.
Ook Mariska Veres zelf blijkt een inspiratie voor velen. Toen zij eind jaren 60 gevraagd werd voor Shocking Blue was het allesbehalve gemeengoed dat een vrouw de vocalen verzorgde bij pop-, beat- of rockgroepen. Veres’ positie zorgde voor navolging en emancipatie op het podium en in geluidsstudio’s. In dit boek komen diverse zangeressen aan het woord die hun bewondering voor Mariska Veres uit de doeken doen. Mariska Veres is een té belangrijk onderdeel van de Nederlandse pophistorie. Een geschiedenis waar zij dient te worden opgenomen in de eregalerij.
Mariska Veres zou op 1 oktober 2022 75 jaar zijn geworden, ware het niet dat ze in 2006 is gestorven aan de gevolgen van galblaaskanker. Maar wie was deze vrouw? Wie was ze écht. Dit is het verhaal van een goddess in a mountain top. De allereerste zanggodin van Nederland.
Leo Oldenburger (1965) is bekend als sportcommentator en -presentator op TV. Daarnaast schreef hij een zevental boeken over sport. Zijn liefde voor muziek is echter minstens zo groot. Van jongs af aan speelde hij in bands en momenteel is hij discjockey bij Radio Veronica. Na enkele verhalen die werden gepubliceerd door vooraanstaande muziekbladen, is ‘And Venus was her name’ zijn eerste boek over muziek.
-
Final Blues
Wat de Rolling Stones voor de blues deden in Engeland, deden Cuby and the Blizzards in Nederland: de van oorsprong zwarte muziek populair maken. Beide bands ontstonden in 1962.
Harry Muskee en Eelco Gelling waren de kern van de groep uit Drenthe die heel het land op zijn kop ging zetten. Hun eerste LP Desolation kreeg in 1968 een Edison. Hij werd gevolgd door legendarische platen als Groeten uit Grollo en Appleknockers Flophouse. De bezetting van de band wisselde nogal eens, met fenomenen als Hans Waterman, Hans La Faille, Herman Deinum, Helmig van der Vegt en Herman Brood.C + B gaf in 1974 een afscheidsconcert. Harry Muskee ging door met andere bands. In 1995 kreeg Muskees oude vriend Johan Derksen het idee om Cuby and the Blizzards nieuw leven in te blazen. Toen kwam er een nieuwe stergitarist bij: Erwin Java. Het werd weer een fascinerende tijd, vol ups en downs. In juni 2011 ging het C + B Museum open, in de voormalige boerderij van Harry Muskee in Grolloo. Het was vlak voor zijn 70-ste verjaardag. Op 26 september 2011 overleed Harry.
In 2003 verscheen zijn biografie De Missie. Het boek werd bekroond in 2006. In 2008 kwam er een aangevulde heruitgave. Tien jaar na Harry’s dood besloot Jeroen Wielaert om de biografie af te ronden door het boek aan te vullen met alles wat er sinds 2008 rondom Harry Muskee gebeurd is.. Het werd Final Blues.
Final Blues beschrijft het erfgoed van Harry en de band. Die legacy blijft springlevend. Dat bleek ook uit de rondgang langs voormalige bandleden, vrienden en nabestaanden van Harry Muskee waaronder Daniël Lohues, Willy Middel, Hans La Faille, Herman Deinum, Helmig van der Vegt, Erwin Java, Eelco Gelling, Johan Derksen en Douwien Oosterhof-Muskee. Alles bij elkaar geeft dat dieper inzicht in zijn en hun leven en werken. Het boek is daarmee uitgegroeid tot popgeschiedenis tegen de achtergrond van veel grote maatschappelijke ontwikkelingen.
Huub ‘Huby’ van der Lubbe: ‘Hij had dat underdoggevoel en daarom ook een hart voor andere underdogs.’
Kaz Lux: ‘Een charismatische figuur.’
Ralph de Jongh: ‘Hij noemde zich ‘my angry uncle’.
Ben Jolink (Normaal): ‘ Hij was toch niet altijd somber en in wezen een goed en vriendelijk mens.’
Tineke Schoemaker (Barrelhouse): ‘Cuby was de held, by far de grootste.’ -
Ray en Dave Davies
Duik dieper in de boeiende wereld van The Kinks met het nieuwste meesterwerk van auteur Dick van Veelen, “Ray en Dave Davies: Going Solo na the Kinks”. Dit boek vormt het kroonstuk van een trilogie gewijd aan de legendarische Engelse band en werpt een verhelderende blik op de solocarrières van de broers Ray en Dave Davies.
Het avontuur begon met “The Kinks – Een oer-Engelse band” in 2020, waarin de opkomst en ondergang van The Kinks werd verteld, van de jeugdjaren in de Noord-Londense wijk Muswell Hill tot het ‘officieuze’ einde van de band in 1996. Het vervolg, “The Kinks – Concerten in Nederland” uit 2021, documenteerde gedetailleerd alle memorabele optredens in Nederland, verrijkt met recensies, documenten en unieke foto’s.
In “Ray en Dave Davies: Going Solo na the Kinks” opent zich een nieuw hoofdstuk. Vanaf 1996, gedurende een periode van (voorlopig) 25 jaar, verkent het boek de solocarrières van de broers, waarbij albums, boeken, musicals, documentaires en live optredens de revue passeren. Ondanks dat de solocarrières niet de legendarische hoogten bereiken zoals die met The Kinks werden bereikt, zijn de projecten van beide broers zeker het ontdekken waard.
Met oog voor detail en diepgaand onderzoek neemt Dick van Veelen ons mee naar het jaar 1993, een tijd van overlappende activiteiten tussen de band en de opkomende soloprojecten van vooral Ray. Ontdek de stappen die Ray zet om los te komen van zijn band, terwijl The Kinks in 1993 nog steeds actief zijn en zelfs een volwaardig album, “Phobia,” uitbrengen.
Van Veelen werpt ook een blik op de nostalgische momenten, zoals Dave Davies’ meest nostalgische compositie “Fortis Green” uit 1999, die op zijn gelijknamige album verschijnt en teruggrijpt naar zijn jeugd en het gezin waarin beide broers opgroeiden.
“Ray en Dave Davies: Going Solo” is een meeslepende reis door de individuele artistieke paden van twee muzikale iconen. Met aandacht voor zowel hoogte- als dieptepunten belicht Van Veelen de rijke erfenis van Ray en Dave Davies na The Kinks. Een absolute must-have voor elke muziekliefhebber en fan van The Kinks!
Thomas Verbogt, auteur en columnist van Dagblad de Gelderlander, schreef het voorwoord.
-
Tegenkultuur Special Edition
Special Edition – inclusief orginele Hitweek
Mensen, dit is een unieke krant. Er gaat iets gebeuren. Let op. Nu gaan we spijkers met koppen slaan!!!! Peter J. Muller, medeoprichter Hitweek.
In Tegenkultuur worden publicaties van de Nederlandse underground in de jaren 1964-1976 getoond en beschreven. Het boek plaatst de underground in de sociale context van de jaren zestig. Hitweek en Aloha, de belangrijkste Nederlandse undergroundbladen komen uitgebreid aan bod. Tegenkultuur laat zien welke Nederlandse undergroundbladen er naast Hitweek en Aloha waren, geeft een korte typering en toont vooral hoe ze eruitzien.
De jaren zestig en zeventig waren een tijd van ongekende welvaart, waarin de opgroeiende jeugd voor het eerst de ruimte kon nemen om haar stem te laten horen over maatschappelijke problemen en oplossingen. De undergroundbeweging werd ook wel ‘alternatieve cultuur’ of, in het idioom van de jaren 60, ‘tegenkultuur’ genoemd.
Ik vond dat het hoog tijd was dat de jonge generatie eindelijk een stem kreeg. Willem de Ridder, medeoprichter Hitweek.
De massamedia deden verslag van zaken vanuit de bestaande normen en waarden, waarin de undergroundbeweging zich niet herkende. De undergroundpers vulde dit gat door te rapporteren over die dingen die de underground bezighield, door hun kijk op tal van zaken te verwoorden en door het benadrukken en vormgeven van een nieuwe levensstijl.
Alle undergroundpublicaties werden gemaakt door de jeugd en hadden de jeugd als doelgroep. Of het nu politiek of cultureel was, de inhoud van de undergroundkranten was een directe weerspiegeling van de hoop, dromen en activiteiten van de redacteuren, schrijvers en vormgevers die zichzelf zagen als actieve deelnemers en als chroniqueurs van de beweging.
Tegenkultuur bevat een schat aan beeldmateriaal, waardoor het samen met de historische context een representatief naslagwerk vormt van de Nederlandse undergroundpers in de jaren 1964-1976. Het boek is interessant voor een brede groep lezers: voor de lezer die deze tijd actief heeft meegemaakt of er meer over wil weten maar ook voor de lezer die geïnteresseerd is in grafische vormgeving, ‘small press’ of undergroundmuziek.
Over de auteurs
Peter Sijnke (1951) is historicus. Hij was werkzaam in het archiefwezen en publiceerde veel op het terrein van de lokale en regionale geschiedenis. Over popmuziek schreef hij zeven boeken, waarvan drie met betrekking tot het Holland Pop Festival in Kralingen (1970) samen met Marcel Koopman. Peter schrijft regelmatig in Platenblad.Jan Pen (1955) was tot zijn pensionering in 2019 eigenaar van een bureau voor zakelijk advies op het gebied van biotechnologie. Hij heeft sinds het begin van de jaren negentig, een collectie opgebouwd van posters, tijdschriften en pamfletten van bewegingen als Provo, Kabouter, Underground en Punk. Jan heeft een internetboekhandel JP Antiquarian Books op het gebied van zijn collectie.