Klootzakken, hufters en eikels
€ 19,90
Heb je een intimiderende klootzak (m/v/x/) in je omgeving? Wil je van die hufter af? Het is mogelijk om effectief weerstand te bieden aan de belastende bullshit die de eikels over je uitstorten.
Maar eerst moet je je eigen emoties onder ogen komen – waarom laat je je zo intimideren? – dan pas heb je de ruimte om af te rekenen met de eikels zelf. Dit boek legt uit hoe je dat doet. De kunst is om je situatie te doorzien en niet zelf een klootzak te worden in je strijd. Beter is het om anderen te overtuigen dat zij medeplichtig zijn als ze blijven toekijken en speels verzet te bieden.
Een handig filosofieboek dat helpt om intimiderende hufters, die er altijd zullen zijn, op afstand te houden. Ook lezenswaardig als er een hufter in jezelf schuilt. Dit boek verscheen al in meer dan tien talen.
Maxime Rovere is als filosoof verbonden aan de École Normale Supérieure (ens) en aan de Katholieke Universiteit van Rio de Janeiro. Hij is een Spinozakenner. In het Nederlands verscheen eerder van zijn hand het boek Spinozaland.
Gerelateerde boeken
-
Bekentenissen en banvloeken
€ 19,90‘Cioran is zwart en cynisch, maar nooit grauw. Zijn stijl is lucide, geestig, scherpzinnig. In zijn werk komt geen saaie zin voor.’ — Jan Siebelink
Na het schrijven van dit even navrante als geestige slotstuk besloot de Roemeense denker Emil Cioran (1911-1995) dat hij ‘het heelal genoeg belasterd had’. Hij schreef niet verder. Bekentenissen en banvloeken is een boek met bijtende aforismen over verveling, erfzonde, orgasme, Stalin, Keats, Heidegger, Bach, de kerkvaders, islamitische mystici, begraafplaatsen en veel meer.
De alomtegenwoordigheid van het lijden, de irrealiteit van het bestaan, de futiliteit van elk handelen en terugkerende slapeloosheid vormen de basso continuo van dit meesterwerk, want: ‘Het is terecht dat men in elk tijdperk gelooft dat men het verdwijnen van de laatste sporen van het aardse Paradijs bijwoont.’Emil Cioran was van Roemeense komaf, studeerde filosofie en schreef vanaf 1949 uitsluitend nog in het Frans. Dagenlang at hij soms niets dan aardappelen; alle arbeid noemde hij ‘hoererij’, al erkende hij ‘graden van prostitutie’. Hij las en schreef, geplaagd door slapeloosheid en depressies. Elk nieuw boek was ‘een uitgestelde zelfmoord’. De slotzin van dit boek typeert Cioran. ‘Ook ik heb mij, net als iedereen, onledig gehouden in dit abnormale universum.’
-
-
