Nootzaak. Anekdotische verhalen uit de muziekhandel
In Nootzaak schetsen Sietze en Erna Haarsma de amusante en soms bizarre belevenissen uit de muziekhandel. Van verhalen als ‘Vader stinkt zo als hij speelt’ en ‘Het centenbakje’, tot ‘Ik ben de pianostemmer’ en ‘De beklimming van een kerkorgel’. Waargebeurd of niet? Waarschijnlijk wel, maar het kan zijn dat hier en daar in de loop van de tijd het verhaal zich heeft ontwikkeld tot een nog mooier verhaal. Een boek vol met anekdotische verhalen en muzikale weetjes, waarbij vrolijkheid de boventoon voert. Sietze en Erna Haarsma staan al jarenlang garant voor muziekplezier. Ze hadden een muziekwinkel, een radiostation en doen muziekproducties. Hierbij werkten ze onder anderen met Liesbeth List, Thijs van Leer en Cor Bakker.
Gerelateerde boeken
-
Testamint fan de siel
€ 29,90Twa jonges belibje, alhiel los fanelkoar, in ferskriklike jeugd. De iene yn it Fryske wetterlân, de oare tusken in keppel mislearre ymmigranten op de Kanadeeske prairy. As bern wurde se oan harren lot oerlitten, mar se sette troch. Beide meitsje se karriêre en fine de leafde. Wat se trochmakken en harren pleaget ferswije se. Oant se wer allinne komme te stean en yn Kanada as âlde mannen mei-elkoar yn ’e kunde komme. Se reitsje oan de praat en fertrouwe elkoar ta wat se noait kwyt woene. By tafal komme se derachter dat harren hertferskuorrende libbens ferweven binne…
-
Tussen Aduard en Auschwitz
€ 22,50De kampervaringen en de doorwerking daarvan in het leven van Elie Aron Cohen (1909-1993) staan in deze biografie centraal. De oorlog vormde voor hem niet alleen een breuk tussen twee werelden – gesymboliseerd door Aduard en Auschwitz – maar ook tussen Joden en niet-Joden. En zelfs binnen de naoorlogse Joodse gemeenschap trok Elie scheidslijnen. Scheidslijnen die een duidelijke hiërarchie in leed aangaven, maar waarmee hij ook zijn eigen naoorlogse exclusiviteit als kampoverlevende strikt afbakende.
Elie was naast kampoverlevende tevens arts en schrijver, aspecten die in zijn leven nauw met elkaar verbonden bleven. Het arts-zijn was, zoals hij het zelf cynisch omschreef, ‘het beroep voor de kampen’ en hielp hem te overleven. In zijn publicaties keerde Elie steeds opnieuw terug naar het kamp om zo te getuigen van wat er in de kampen gebeurd was en zijn eigen handelen als ‘prominent’ kritisch te bezien.
Deze biografie is grotendeels gebaseerd op uniek bronnenmateriaal; met name Elie’s naoorlogse correspondentie vormt de ruggengraat van deze biografie. De vele persoonlijke brieven werpen een helder licht op zijn leven en persoonlijkheid.
-
