Status Quo
€ 21,50
‘Whatever You Want’, ‘Rockin’ All Over The World’, ‘Down Down’, ‘In The Army Now’. Zomaar een greep uit de lange rij hits – meer dan The Beatles! – van de Engelse rockband Status Quo. Gevestigd in de jaren zeventig en tachtig, volhardend in de jaren ervoor en erna. Status Quo kwam, zag en overwon wereldwijd vijftig jaar lang.
Van een bergtop in Zwitserland, een vliegdekschip in Portsmouth en een platte treinwagon in de Australische outback tot een tent in De Veenhoop en grote stadions in Amerika. De groep luidde in 1985 het muziekspektakel Live Aid in en stond op de podia van festivals zoals Pinkpop, Roskilde, Montreux en Glastonbury, maar ook de Zwarte Cross, Dauwpop en Dicky Woodstock.
Ze verkochten miljoenen albums en singles, maar werden desondanks vaak verguisd door de muziekpers en zakten soms bijna weg in de vergetelheid. Status Quo trok zich er weinig van aan.
Wat had ‘Quo’ wat andere bands niet hadden? Wat was juist die x-factor van de groep? Dit boek vertelt het hele verhaal. Van het begin in 1962 tot aan de tragische dood van gitarist Rick Parfitt in 2016. En daarna. De eerste biografie van de band die de gehele historie in woord én beeld vertelt, met uniek materiaal van fotograaf Gerard Rappard.
Jan Bouke Hingstman (1966) was negen jaar toen hij Status Quo voor het eerst hoorde en kocht in 1980 zijn eerste elpee van de groep. Sindsdien is hij fervent verzamelaar van het materiaal van de groep, bezocht hij talloze concerten en fanclubdagen en deelde hij zijn passie met andere fans. ‘Status Quo – De kracht van de eenvoud’ is Hingstmans boekdebuut.
Gerelateerde boeken
-
INSPIRATIE
€ 29,95Inspiratie, is er een formule? Is er een tijdstip, een specifieke plek? Heb je anderen nodig om tot ideeën te komen? En wat als het zich niet aandient? Wat is inspiratie eigenlijk? Is het iets spiritueels of is het gewoon bullshit en moet je gewoon hard aan het werk? Alle artiesten in dit boek werkten graag mee aangezien de uitnodiging om over inspiratie te praten een prettig en uitdagen beroep op hen deed. En om met een journalist en een fotograaf die dezelfde vaktaal spreken eens stil te staan bij de belangrijkste voorwaarde van de beoefening van hun vak.
Met verhalen van: Boudewijn de Groot, Caro Emerald, Kensington, Di-rect, JB Meijers, Triggerfinger, Niels Geusebroek, Henny Vrienten, Douwe Bob, Ralph de Jong, Nits, Stef Bos, Blaudzun, Jacqueline Govaert, Wende, Tjeerd Oosterhuis, Bertolf, Anneke van Giersbergen, Släpstick, Percossa, Gordon Groothedde, Lucas Hamming, LAVALU, Spinvis, DeWolff, John Ewbank, Sharon den Adel, Mooi Wark, Mister and Mississippi, Ilse DeLange, Adje Vandenberg, Jack Poels
Bert Middelbos is al een aantal decennia een gerespecteerde muziekjournalist en schrijft o.a. voor NDC Mediagroep en muzikantenvakblad Musicmaker.Raymond van Olphen is een gerenommeerde fotograaf met als specialisatie muziekfotografie. Als vaste fotograaf van o.a. NPO radio 2, 3FM en Hollandse Hoogte heeft hij nagenoeg de voltallige internationale muziekwereld voor de lens gehad.
Beiden zijn uitvoerend muzikant en komen zowel op hun vakgebied als daarbuiten dagelijks in aanraking met het fenomeen inspiratie. Immers, de gevraagde producten doen een voortdurend beroep op hun creativiteit en er bestaat een dagelijkse afhankelijkheid van nieuwe ideeën. -
Postpunk heden en verleden
€ 20,00Postpunk heden en verleden beschrijft de geschiedenis van de Britse punk, new wave en de opkomst van talloze nieuwe postpunkbands. Van The Sex Pistols naar Shame, van Joy Division naar Fontaines D.C. en van Gang Of Four naar Idles.
Het boek duikt in de invloed van reggae, literatuur en andere kunstvormen op de stroming, maar behandelt ook de functie van punk en postpunk als sociaalmaatschappelijk en politiek engagement in Groot-Brittannië vanaf de jaren zeventig tot heden.
Postpunk heden en verleden is het eerste boek over de nieuwe lichting Britse postpunk en bevat lijsten van aanbevolen en invloedrijke albums.
“Op de dag dat Never Mind The Bollocks! van The Sex Pistols verschijnt zal de wereld nooit meer hetzelfde zijn.”
“Shame bouwt snel een reputatie op met optredens waarbij je geen verschil ziet tussen muzikanten en publiek. Chaos, gekte, bier.”
“Een nummer van Roxy Music gaat over een relatie met een opblaaspop, maar is in wezen een metafoor over de leegheid en sleur van het dagelijks bestaan.”
“En net als punk is new wave meer opstandig dan volgzaam. Muziek waarin plaats is voor het onalledaagse, het experiment, het zoeken naar iets dat er nog niet is.”
“De voorstelling waarin onder meer een kunstwerk wordt getoond met Cosey Fanni Tutti’s gebruikte tampons, veroorzaakt het nodige tumult in de Britse media en politiek.”
Over de auteur:
Harry Prenger (Heerlen, 1962) publiceert sinds 1988 over popmuziek. Artikelen, recensies en interviews verschenen in onder meer Opscene, Platenblad en Heaven. Ook schreef hij opiniestukken in de Volkskrant en werkte mee aan meerdere edities van OOR’s Popencyclopedie. Van 2010 tot 2020 was hij hoofdredacteur van cultuurblog ZwartGoud en in 2015 gastcurator en samensteller van boek en tentoonstelling over kunstenaarsplaten Visual Vinyl. Recente artikelen, recensies en interviews zijn te lezen op zijn eigen blog.
-
Bombastisch, ondansbaar en weergaloos
Hoe progressieve popmuziek in de jaren zeventig alle conventies doorbrak€ 25,00
Bombastisch, ondansbaar en weergaloos
€ 25,00Met de doorbraak van Spotify en het gebruik van rocksongs in commercials en Netflix-series staat de geschiedenis van de popmuziek volop in de belangstelling – óók de bombastische en ondansbare progrock van de jaren 1970.
Fred de Vries en Siebe Thissen waren jonge muziekliefhebbers in de jaren 1970. Het was de tijd waarin popmuziek zichzelf serieus begon te nemen, een kunstvorm werd. Musici koketteerden met filosofen, schrijvers, kunstenaars en goeroes. Ze verzonnen groteske namen voor hun bands, maakten artistieke klaphoezen en lapten alle conventies aan hun laars. Grenzen werden opgezocht en overschreden. Experimenteren was het parool. Virtuositeit een voorwaarde. En als je geen noten kon lezen of een gitaarsolo van dertien minuten kon spelen, dan was een dosis ongebreideld enthousiasme mooi meegenomen. Met of zonder drugs.
Ook jonge platenkopers en concertbezoekers werden meegesleept in dat uitdijende universum. Ze maakten kennis met nieuwe ideeën, beelden, boeken, kunstwerken en vooral die weergaloze muziek die nooit eerder was gehoord. Aan de hand van achtentwintig platen die een belangrijke rol in hun jeugd hebben gespeeld, brengen de auteurs een intrigerend landschap in kaart: radioshows en televisieprogramma’s, kantines en schoolpleinen, jongerencentra en platenwinkels, tijdschriften en platenhoezen creëerden een pre-digitaal informatieplatform voor nerds en muziekgeeks. Dat platform kreeg vorm in de stad én in de provincie, zoals de auteurs aan de hand van jeugdherinneringen laten zien.
De lezer krijgt een caleidoscopisch beeld van een interessante, maar nog weinig gedocumenteerde periode uit de popgeschiedenis: de jaren 1970, waarin niet alleen de Angelsaksische wereld maar ook het Europese continent een hoofdrol opeiste. Uiteraard, iconen als Yes, Pink Floyd, King Crimson en Genesis passeren de revue. Maar er is ook aandacht voor Nederlandse, Duitse, Franse, Italiaanse en Zuid-Afrikaanse muziek. Tevens rekenen de auteurs af met de mythe dat punk een einde maakte aan progressieve rock. Het genre blijkt vitaal, innovatief en neemt steeds weer nieuwe gedaantes aan – van avantprog tot postrock, van postpunk tot neoprog. Ten slotte is er aandacht voor zwarte rockbands en voor vrouwen in dit door mannen gedomineerde popdomein.
-
The Who
€ 28,50‘We zijn anti-bazen, anti-jong getrouwde stelletjes en anti-middelbare leeftijd’. Pete Townshend.
Voor velen is en blijft The Who met reden de ultieme rockband.The Who behoort samen met The Beatles, The Kinks en The Rolling Stones onbetwist tot de grootste van de Engelse bands uit de jaren zestig. Hun bekendste hit uit die jaren, My Generation, is een icoon van de popmuziek geworden. Door het grote succes van de rockopera Tommy (1969), Who’s Next (1971) en Quadrophenia (1973) wist de groep zijn populariteit in de jaren zeventig te continueren. Dan behoort The Who – met Led Zeppelin, Deep Purple, Pink Floyd en opnieuw The Rolling Stones – tot de absolute top.
The Who maakt dankzij het creatieve brein van gitarist Pete Townshend rock met inhoud, zodat zowel ‘arbeider als intellectueel’ van de muziek van The Who kan genieten. Maar Townshend kon zijn composities alleen goed vormgeven dankzij de uitzonderlijke muzikale kwaliteiten van zanger Roger Daltrey, bassist John Entwistle en drummer Keith Moon. Niet alleen op de albums, maar zeker ook live. Het boek besteedt dan ook veel aandacht aan hun befaamde optredens, zoals die op de festivals van Monterey (1967), Woodstock (1969) en Wight (1969/ 1970). De in Nederland gegeven concerten, het laatste in 2015 in het Ziggo Dome, komen eveneens aan bod.
Naast de aandacht voor de muziek en optredens van The Who, komen ook de turbulente privélevens van de band voorbij, inclusief de tragische, vroegtijdige dood van Keith Moon in 1978. The Who ging door zonder hem en dat gebeurde ook na de dood van John Entwistle in 2002. Nog in 2019 verraste Pete Townshend en Roger Daltrey hun publiek met het uiterst vitale album Who.
The Who, de ultieme rockband is een must-have voor de fan maar ook voor iedere lezer die geïnteresseerd is in de geschiedenis van de (rock)muziek.Loek Dekker (1957) is historicus. Hij publiceerde over de Franse Tijd en het verzet in de Tweede Wereldoorlog en van zijn hand verschenen twee muziekbiografieën in de reeks Rockklassiekers: Livin’ Blues, bluesrock met internationale allure (2016) en Crosby, Stills, Nash & Young, de Woodstock-generatie (2019).