The Who
€ 28,50
‘We zijn anti-bazen, anti-jong getrouwde stelletjes en anti-middelbare leeftijd’. Pete Townshend.
Voor velen is en blijft The Who met reden de ultieme rockband.
The Who behoort samen met The Beatles, The Kinks en The Rolling Stones onbetwist tot de grootste van de Engelse bands uit de jaren zestig. Hun bekendste hit uit die jaren, My Generation, is een icoon van de popmuziek geworden. Door het grote succes van de rockopera Tommy (1969), Who’s Next (1971) en Quadrophenia (1973) wist de groep zijn populariteit in de jaren zeventig te continueren. Dan behoort The Who – met Led Zeppelin, Deep Purple, Pink Floyd en opnieuw The Rolling Stones – tot de absolute top.
The Who maakt dankzij het creatieve brein van gitarist Pete Townshend rock met inhoud, zodat zowel ‘arbeider als intellectueel’ van de muziek van The Who kan genieten. Maar Townshend kon zijn composities alleen goed vormgeven dankzij de uitzonderlijke muzikale kwaliteiten van zanger Roger Daltrey, bassist John Entwistle en drummer Keith Moon. Niet alleen op de albums, maar zeker ook live. Het boek besteedt dan ook veel aandacht aan hun befaamde optredens, zoals die op de festivals van Monterey (1967), Woodstock (1969) en Wight (1969/ 1970). De in Nederland gegeven concerten, het laatste in 2015 in het Ziggo Dome, komen eveneens aan bod.
Naast de aandacht voor de muziek en optredens van The Who, komen ook de turbulente privélevens van de band voorbij, inclusief de tragische, vroegtijdige dood van Keith Moon in 1978. The Who ging door zonder hem en dat gebeurde ook na de dood van John Entwistle in 2002. Nog in 2019 verraste Pete Townshend en Roger Daltrey hun publiek met het uiterst vitale album Who.
The Who, de ultieme rockband is een must-have voor de fan maar ook voor iedere lezer die geïnteresseerd is in de geschiedenis van de (rock)muziek.
Loek Dekker (1957) is historicus. Hij publiceerde over de Franse Tijd en het verzet in de Tweede Wereldoorlog en van zijn hand verschenen twee muziekbiografieën in de reeks Rockklassiekers: Livin’ Blues, bluesrock met internationale allure (2016) en Crosby, Stills, Nash & Young, de Woodstock-generatie (2019).
Gerelateerde boeken
-
EL Pea
€ 25,00Vinylplaten zijn terug van nooit weggeweest. Terwijl de prijzen van elpees van Taylor Swift en Harry Styles uit de pan rijzen is er een goedkoop en duurzaam alternatief. Verzamelplaten als Tamla Motown Is Hot, Hot, Hot! en Fill Your Head With Rock staan voor een schijntje in de tweedehandsbakken en bevatten een schat aan tijdloze, onweerstaanbare muziek. In El Pea, de magie van de labelcompilatie duikt muziekjournalist Jan Vollaard in de koopjeskelder om een inventaris op te maken van alle prachtige pop, soul, rock, hiphop en jazz die daar voor een habbekrats wacht op een nieuwe eigenaar. De zoektocht naar de ziel van het vinyl leidt van stoffige stereo-testplaten naar beatmuziek en techno. Onderweg is er aandacht voor disco, Afrikaanse muziek, Britse folk en Frans chanson. Via ska en reggae, metal en punk, hiphop en house komen we uit bij de indiepop van nu. Bij elkaar vormen de verhalen over al die kleurrijke labelcompilaties een alternatieve geschiedenis van de popmuziek. Noem het gerust een muziekbijbel. Het rijk geïllustreerde El Pea is geschreven uit liefde voor populaire muziek in al haar verschijningsvormen. Je blijft lezen, je blijft luisteren naar de beste muziek die ooit op vinyl is verschenen.
-
Final Blues
€ 25,00Wat de Rolling Stones voor de blues deden in Engeland, deden Cuby and the Blizzards in Nederland: de van oorsprong zwarte muziek populair maken. Beide bands ontstonden in 1962.
Harry Muskee en Eelco Gelling waren de kern van de groep uit Drenthe die heel het land op zijn kop ging zetten. Hun eerste LP Desolation kreeg in 1968 een Edison. Hij werd gevolgd door legendarische platen als Groeten uit Grollo en Appleknockers Flophouse. De bezetting van de band wisselde nogal eens, met fenomenen als Hans Waterman, Hans La Faille, Herman Deinum, Helmig van der Vegt en Herman Brood.C + B gaf in 1974 een afscheidsconcert. Harry Muskee ging door met andere bands. In 1995 kreeg Muskees oude vriend Johan Derksen het idee om Cuby and the Blizzards nieuw leven in te blazen. Toen kwam er een nieuwe stergitarist bij: Erwin Java. Het werd weer een fascinerende tijd, vol ups en downs. In juni 2011 ging het C + B Museum open, in de voormalige boerderij van Harry Muskee in Grolloo. Het was vlak voor zijn 70-ste verjaardag. Op 26 september 2011 overleed Harry.
In 2003 verscheen zijn biografie De Missie. Het boek werd bekroond in 2006. In 2008 kwam er een aangevulde heruitgave. Tien jaar na Harry’s dood besloot Jeroen Wielaert om de biografie af te ronden door het boek aan te vullen met alles wat er sinds 2008 rondom Harry Muskee gebeurd is.. Het werd Final Blues.
Final Blues beschrijft het erfgoed van Harry en de band. Die legacy blijft springlevend. Dat bleek ook uit de rondgang langs voormalige bandleden, vrienden en nabestaanden van Harry Muskee waaronder Daniël Lohues, Willy Middel, Hans La Faille, Herman Deinum, Helmig van der Vegt, Erwin Java, Eelco Gelling, Johan Derksen en Douwien Oosterhof-Muskee. Alles bij elkaar geeft dat dieper inzicht in zijn en hun leven en werken. Het boek is daarmee uitgegroeid tot popgeschiedenis tegen de achtergrond van veel grote maatschappelijke ontwikkelingen.
Huub ‘Huby’ van der Lubbe: ‘Hij had dat underdoggevoel en daarom ook een hart voor andere underdogs.’
Kaz Lux: ‘Een charismatische figuur.’
Ralph de Jongh: ‘Hij noemde zich ‘my angry uncle’.
Ben Jolink (Normaal): ‘ Hij was toch niet altijd somber en in wezen een goed en vriendelijk mens.’
Tineke Schoemaker (Barrelhouse): ‘Cuby was de held, by far de grootste.’ -
Bombastisch, ondansbaar en weergaloos
Hoe progressieve popmuziek in de jaren zeventig alle conventies doorbrak€ 25,00
Bombastisch, ondansbaar en weergaloos
€ 25,00Met de doorbraak van Spotify en het gebruik van rocksongs in commercials en Netflix-series staat de geschiedenis van de popmuziek volop in de belangstelling – óók de bombastische en ondansbare progrock van de jaren 1970.
Fred de Vries en Siebe Thissen waren jonge muziekliefhebbers in de jaren 1970. Het was de tijd waarin popmuziek zichzelf serieus begon te nemen, een kunstvorm werd. Musici koketteerden met filosofen, schrijvers, kunstenaars en goeroes. Ze verzonnen groteske namen voor hun bands, maakten artistieke klaphoezen en lapten alle conventies aan hun laars. Grenzen werden opgezocht en overschreden. Experimenteren was het parool. Virtuositeit een voorwaarde. En als je geen noten kon lezen of een gitaarsolo van dertien minuten kon spelen, dan was een dosis ongebreideld enthousiasme mooi meegenomen. Met of zonder drugs.
Ook jonge platenkopers en concertbezoekers werden meegesleept in dat uitdijende universum. Ze maakten kennis met nieuwe ideeën, beelden, boeken, kunstwerken en vooral die weergaloze muziek die nooit eerder was gehoord. Aan de hand van achtentwintig platen die een belangrijke rol in hun jeugd hebben gespeeld, brengen de auteurs een intrigerend landschap in kaart: radioshows en televisieprogramma’s, kantines en schoolpleinen, jongerencentra en platenwinkels, tijdschriften en platenhoezen creëerden een pre-digitaal informatieplatform voor nerds en muziekgeeks. Dat platform kreeg vorm in de stad én in de provincie, zoals de auteurs aan de hand van jeugdherinneringen laten zien.
De lezer krijgt een caleidoscopisch beeld van een interessante, maar nog weinig gedocumenteerde periode uit de popgeschiedenis: de jaren 1970, waarin niet alleen de Angelsaksische wereld maar ook het Europese continent een hoofdrol opeiste. Uiteraard, iconen als Yes, Pink Floyd, King Crimson en Genesis passeren de revue. Maar er is ook aandacht voor Nederlandse, Duitse, Franse, Italiaanse en Zuid-Afrikaanse muziek. Tevens rekenen de auteurs af met de mythe dat punk een einde maakte aan progressieve rock. Het genre blijkt vitaal, innovatief en neemt steeds weer nieuwe gedaantes aan – van avantprog tot postrock, van postpunk tot neoprog. Ten slotte is er aandacht voor zwarte rockbands en voor vrouwen in dit door mannen gedomineerde popdomein.
-
Status Quo
€ 21,50‘Whatever You Want’, ‘Rockin’ All Over The World’, ‘Down Down’, ‘In The Army Now’. Zomaar een greep uit de lange rij hits – meer dan The Beatles! – van de Engelse rockband Status Quo. Gevestigd in de jaren zeventig en tachtig, volhardend in de jaren ervoor en erna. Status Quo kwam, zag en overwon wereldwijd vijftig jaar lang.
Van een bergtop in Zwitserland, een vliegdekschip in Portsmouth en een platte treinwagon in de Australische outback tot een tent in De Veenhoop en grote stadions in Amerika. De groep luidde in 1985 het muziekspektakel Live Aid in en stond op de podia van festivals zoals Pinkpop, Roskilde, Montreux en Glastonbury, maar ook de Zwarte Cross, Dauwpop en Dicky Woodstock.
Ze verkochten miljoenen albums en singles, maar werden desondanks vaak verguisd door de muziekpers en zakten soms bijna weg in de vergetelheid. Status Quo trok zich er weinig van aan.
Wat had ‘Quo’ wat andere bands niet hadden? Wat was juist die x-factor van de groep? Dit boek vertelt het hele verhaal. Van het begin in 1962 tot aan de tragische dood van gitarist Rick Parfitt in 2016. En daarna. De eerste biografie van de band die de gehele historie in woord én beeld vertelt, met uniek materiaal van fotograaf Gerard Rappard.Jan Bouke Hingstman (1966) was negen jaar toen hij Status Quo voor het eerst hoorde en kocht in 1980 zijn eerste elpee van de groep. Sindsdien is hij fervent verzamelaar van het materiaal van de groep, bezocht hij talloze concerten en fanclubdagen en deelde hij zijn passie met andere fans. ‘Status Quo – De kracht van de eenvoud’ is Hingstmans boekdebuut.