Ús bank
€ 29,90
‘Het lukt niet langer op eigen kracht.’ Maandagochtend 2 april 2012. Onder de koepel van de Friesland Bank in Leeuwarden krijgen de medewerkers te horen dat de bank wordt overgenomen door de Rabobank. Ze zijn verrast, boos, er vallen tranen. Hoe is dit mogelijk? Hoe kan het dat de bank die door een groot aantal Friezen als ús bank wordt beschouwd, één jaar voor het honderdjarig bestaan ineens wordt opgeslokt door de aartsvijand?
Onderzoeksjournalist Jan Smit ging tien jaar na dato op zoek naar de antwoorden. Hij interviewde tientallen betrokkenen en kreeg inzage in de archieven en vertrouwelijke correspondentie, onder meer met De Nederlandsche Bank (DNB). Zijn bevindingen bieden een onthutsend beeld van de recente geschiedenis van de Friesland Bank. Met bedenkelijke rollen voor de commissarissen en DNB. Een feitenrelaas dat leest als een thriller.
Jan Smit (1962) is onderzoeksjournalist en auteur. Hij schreef eerder onder meer De opdracht, de biografie van Herman Wijffels.
Gerelateerde boeken
-
-
Hannekemaaiers en Kiepkerels
Vanaf de Gouden Eeuw tot aan de Eerste Wereldoorlog kwamen elk voorjaar duizenden seizoenarbeiders vanuit Duitsland naar Nederland om de boeren te helpen bij de hooioogst. Ze werden hannekemaaiers, mieren of poepen genoemd. Individueel of in groepjes boden ze zich aan. Boeren in het noorden hadden gemiddeld twee tot vier hannekemaaiers aan het werk. Sommigen kwamen jaar na jaar terug bij dezelfde boer. Anderen handelden in linnenwaren. Deze ‘lapkepoepen’ vormden de basis van talloze winkels en bedrijven in kleding en textiel die nu nog steeds in Nederland aanwezig zijn.
In Hannekemaaiers en Kiepkerels beschreef Kornelis Mulder (1916-1978) de geschiedenis, de herkomst en de invloed van deze seizoenarbeiders. -
Op reis met de Klipfontein
In 1946 monsterde Toine de Meijer als scheepsarts aan op de Klipfontein, een vrachtschip met passagiersaccommodatie. Zijn eerste reis was naar Nederlands-Indië, waar ze onder andere militairen naartoe brachten en repatrianten ophaalden. Vervolgens voer hij langs de kusten van Afrika en ten slotte naar West-Indië. Bijna dagelijks schreef hij brieven aan zijn ouders en vertelde daarin over de plaatsen die hij bezocht, het leven aan boord en over de mensen die hij ontmoette. Toine was een humoristische en vaak vileine observator. De welgestelde elite met wie hij dineerde aan de officierstafels, de bemanning, de dekpassagiers met hun levende have, de mensen aan de wal: ze komen tot leven in zijn beschrijvingen én in zijn potloodtekeningen. Ook geven de brieven een inkijk in de koloniale wereld waarin Europa destijds nog volop verkeerde, met de grote verschillen tussen de westerse passagiers en de inheemse bevolking.
Tijdens de eerste reis met de Klipfontein ontsproot de liefde tussen Toine en Steventje Ligtelijn. Ze trouwden in 1948 en uiteindelijk besloot Toine zijn varende bestaan op te geven en huisarts aan wal te worden. Hun oudste dochter, Mirjam de Meijer, kreeg pas na de dood van haar ouders de brieven in handen. Ze besloot deze brieven te bundelen in dit boek. Een uniek stuk familiegeschiedenis wordt hiermee blootgelegd, maar ook een reisverhaal dat een interessant tijdsbeeld geeft, met als rode draad het reilen en zeilen van een scheepsarts.