Anne Tjerkstra, in libben tusken de swurden
€ 15,00
Anne Tjerkstra wie skipper op it Steatejacht Friso. ‘De moaiste baan dy’t der bestiet,’ seit er sels. Hy makke fan tichtby kommissarissen as Rijpstra, Wiegel, Hermans en Nijpels mei. De gentleman-skipper, waard er wol neamd. Hy striele altyd nivo, mar ek in foarm fan distânsje út.
Hiel oars wie er as skûtsjeskipper. Dan stie er tusken syn bemanningsleden, brûkte de skipperstaal en koe rûch yn ‘e mûle wêze.
En wer oars wie er as rider fan ‘wylde’ Alvestêdetochten: der wie er de reedrider dy’t it om de prestaasje en aventoer te dwaan wie. En dy’t geniete fan it kabaal, it ôfkarren troch de wichtige minksen fan de offisjele Alvestêdetocht en de stikken yn de krante, dy’t dêrnei kamen.
Wa is de echte Anne Tjerkstra? Yn dit boek besiket Jan de Vries in antwurd op dy fraach te finen. Hy docht dat troch Tjerkstra safolle mooglik sels oan it wurd te litten. Dat levere practige ferhalen op oer syn bernejierren op in skûtsje, mar ek oer de pommeranten op it Steatejacht, een klaverjassende prins Bernhard en skûtsjeskippers dy’t inoar op it wetter nei it libben steane.
Jan de Vries (1939) wurke as sjoernalist, foarljovhter en (suvel-)direkteur. Hy skreau fersen, dêr’t er trije kear de Rely Jorritsmapriis mei wûn, toaniel – Geskaai om `e Kaai krige de Fryske Toanielpriis – en koarte ferhalen en boeken.
Mei yllustraasjes fan Anne Tjerkstra
Gerelateerde boeken
-
-
-
Tussen Aduard en Auschwitz
€ 22,50De kampervaringen en de doorwerking daarvan in het leven van Elie Aron Cohen (1909-1993) staan in deze biografie centraal. De oorlog vormde voor hem niet alleen een breuk tussen twee werelden – gesymboliseerd door Aduard en Auschwitz – maar ook tussen Joden en niet-Joden. En zelfs binnen de naoorlogse Joodse gemeenschap trok Elie scheidslijnen. Scheidslijnen die een duidelijke hiërarchie in leed aangaven, maar waarmee hij ook zijn eigen naoorlogse exclusiviteit als kampoverlevende strikt afbakende.
Elie was naast kampoverlevende tevens arts en schrijver, aspecten die in zijn leven nauw met elkaar verbonden bleven. Het arts-zijn was, zoals hij het zelf cynisch omschreef, ‘het beroep voor de kampen’ en hielp hem te overleven. In zijn publicaties keerde Elie steeds opnieuw terug naar het kamp om zo te getuigen van wat er in de kampen gebeurd was en zijn eigen handelen als ‘prominent’ kritisch te bezien.
Deze biografie is grotendeels gebaseerd op uniek bronnenmateriaal; met name Elie’s naoorlogse correspondentie vormt de ruggengraat van deze biografie. De vele persoonlijke brieven werpen een helder licht op zijn leven en persoonlijkheid.
