Dagboek van de popmuziek

Van roots en folk naar folkrock en singer-songwriters

De hoogtijdagen van de folkrevivals waren in de jaren ‘60 en ’70 in Amerika en Engeland. Geïnspireerd door de vroege folkpioniers Lead Belly en Woody Guthrie kregen in de V.S. singer-songwriters Bob Dylan, Joan Baez en Joni Mitchell grote populariteit.
Ook in het Verenigd Koninkrijk veroorzaakte de folkrevival een golf van folkgroepen die experimenteerden met folkrock zoals Fairport Convention en Steeleye Span. Jonge folkzangers groeiden uit tot de iconische singer-songwriters Richard Thompson, Sandy Denny en Nick Drake. De Nederlandse folkrevival volgde met groepen als Fungus, Wargaren, Irolt en Flairck.

Folkpioniers schetst de ontwikkeling van roots en folk naar folkrock en singer-songwriters. Rijk geïllustreerd met meer dan 300 afbeeldingen is Folkpioniers meer dan alleen een overzicht van een periode. Het boek is een ode aan de prachtige folkmuziek en de legendarische artiesten uit de jaren ’60 en ’70 die een voorbeeld zijn voor de huidige generatie singer-songwriters.

Tom Steenbergen was ooggetuige van de opkomst van de folk, folkrock en singer-songwriters als organisator van concerten, festivals en tournees en als programmeur van poppodium De Toverbal in Maassluis en theater De Lantaren in Rotterdam. Ook was hij manager van folkgroepen Fungus en Deirdre en later platenbaas bij Polydor en Polygram International in Londen, nu Universal Music. Van zijn hand verschenen ook de boeken ‘Poppioniers’ (2017), ‘Popparadijs Nederland’ (2020) en ‘50 jaar Toppop’ (2020). Ook werkte hij mee aan de Oor Pop-Encyclopedie.

Wat de Rolling Stones voor de blues deden in Engeland, deden Cuby and the Blizzards in Nederland: de van oorsprong zwarte muziek populair maken. Beide bands ontstonden in 1962.
Harry Muskee en Eelco Gelling waren de kern van de groep uit Drenthe die heel het land op zijn kop ging zetten. Hun eerste LP Desolation kreeg in 1968 een Edison. Hij werd gevolgd door legendarische platen als Groeten uit Grollo en Appleknockers Flophouse. De bezetting van de band wisselde nogal eens, met fenomenen als Hans Waterman, Hans La Faille, Herman Deinum, Helmig van der Vegt en Herman Brood.

C + B gaf in 1974 een afscheidsconcert. Harry Muskee ging door met andere bands. In 1995 kreeg Muskees oude vriend Johan Derksen het idee om Cuby and the Blizzards nieuw leven in te blazen. Toen kwam er een nieuwe stergitarist bij: Erwin Java. Het werd weer een fascinerende tijd, vol ups en downs. In juni 2011 ging het C + B Museum open, in de voormalige boerderij van Harry Muskee in Grolloo. Het was vlak voor zijn 70-ste verjaardag. Op 26 september 2011 overleed Harry.

In 2003 verscheen zijn biografie De Missie. Het boek werd bekroond in 2006. In 2008 kwam er een aangevulde heruitgave. Tien jaar na Harry’s dood besloot Jeroen Wielaert om de biografie af te ronden door het boek aan te vullen met alles wat er sinds 2008 rondom Harry Muskee gebeurd is.. Het werd Final Blues.

Final Blues beschrijft het erfgoed van Harry en de band. Die legacy blijft springlevend. Dat bleek ook uit de rondgang langs voormalige bandleden, vrienden en nabestaanden van Harry Muskee waaronder Daniël Lohues, Willy Middel, Hans La Faille, Herman Deinum, Helmig van der Vegt, Erwin Java, Eelco Gelling, Johan Derksen en Douwien Oosterhof-Muskee. Alles bij elkaar geeft dat dieper inzicht in zijn en hun leven en werken. Het boek is daarmee uitgegroeid tot popgeschiedenis tegen de achtergrond van veel grote maatschappelijke ontwikkelingen.

Huub ‘Huby’ van der Lubbe: ‘Hij had dat underdoggevoel en daarom ook een hart voor andere underdogs.’
Kaz Lux: ‘Een charismatische figuur.’
Ralph de Jongh: ‘Hij noemde zich ‘my angry uncle’.
Ben Jolink (Normaal): ‘ Hij was toch niet altijd somber en in wezen een goed en vriendelijk mens.’
Tineke Schoemaker (Barrelhouse): ‘Cuby was de held, by far de grootste.’