Filosoferen in de TBS
€ 17,90
Een van de oudste geboden van de filosofie luidt: ken jezelf. Precies dat weet geestelijk verzorger Okke Wisse zijn dierbaarste tbs-patiënt, Stefan, in een twaalftal brieven duidelijk te maken. Hij analyseert het zelfbeeld van deze en andere tbs’ers aan de hand van denkers als Heidegger, Levinas en Lacan. Daarbij contrasteert hun zelfbeeld met dat van hemzelf. Er zijn overeenkomsten – beiden kampen met hetzelfde euvel: mens-zijn – maar Stefan en de meeste andere tbs-patiënten hadden de omstandigheden die hun ‘zelf’ vormden bepaald niet mee.
Dit roept bij Okke Wisse de vraag op wat idealiter behandeld zou moeten worden: de patiënt of de omstandigheden? Wisse is hoopvol: een mens kan altijd veranderen, vooral vanwege zijn gevoeligheid voor het verlangen en het appel van de ander.
Okke Wisse studeerde theologie aan de Vrije Universiteit en werkt al dertig jaar als geestelijk verzorger in justitiële en GGZ-instellingen. Hij constateert dat hij daarbij verschillende rollen aanneemt. Soms is hij vertrouwenspersoon (met ambtsgeheim), dan weer is hij raadsman, leraar, voorganger, coach… Intussen raakt hij via zijn patiënten vertrouwd met uiteenlopende culturen, mensvisies en zingevingstradities, die ook hemzelf aan het denken zetten. Hij is daarnaast counselor en coach.
Gerelateerde boeken
-
Bekentenissen en banvloeken
‘Cioran is zwart en cynisch, maar nooit grauw. Zijn stijl is lucide, geestig, scherpzinnig. In zijn werk komt geen saaie zin voor.’ — Jan Siebelink
Na het schrijven van dit even navrante als geestige slotstuk besloot de Roemeense denker Emil Cioran (1911-1995) dat hij ‘het heelal genoeg belasterd had’. Hij schreef niet verder. Bekentenissen en banvloeken is een boek met bijtende aforismen over verveling, erfzonde, orgasme, Stalin, Keats, Heidegger, Bach, de kerkvaders, islamitische mystici, begraafplaatsen en veel meer.
De alomtegenwoordigheid van het lijden, de irrealiteit van het bestaan, de futiliteit van elk handelen en terugkerende slapeloosheid vormen de basso continuo van dit meesterwerk, want: ‘Het is terecht dat men in elk tijdperk gelooft dat men het verdwijnen van de laatste sporen van het aardse Paradijs bijwoont.’Emil Cioran was van Roemeense komaf, studeerde filosofie en schreef vanaf 1949 uitsluitend nog in het Frans. Dagenlang at hij soms niets dan aardappelen; alle arbeid noemde hij ‘hoererij’, al erkende hij ‘graden van prostitutie’. Hij las en schreef, geplaagd door slapeloosheid en depressies. Elk nieuw boek was ‘een uitgestelde zelfmoord’. De slotzin van dit boek typeert Cioran. ‘Ook ik heb mij, net als iedereen, onledig gehouden in dit abnormale universum.’
-
-
-