Waarom de tijd (niet) stroomt
€ 22,90
Sterrenkundige en zenleraar Jos Stollman gaat langs verschillende wegen op zoek naar de essentie van het verschijnsel tijd.
Hij start met het natuurkundige perspectief: tijdruimte in de relativiteitstheorie, tijd op grote schaal in de kosmologie en op kleine schaal in de kwantumtheorie, de pijl van de tijd in de statistische fysica. In de natuurkunde wordt onze intuïtie van tijd ondergraven. Vervolgens neemt Stollman ons mee naar de neuropsychologie, waarin met name de rol van het geheugen bij het ervaren van het stromen van de tijd centraal staat. Dan volgt de stap van weten naar denken en komen de belangrijkste filosofische inzichten over tijd aan de orde. Tot slot verschuift de aandacht naar het domein van de spiritualiteit, waar het denken terugtreedt en ruimte maakt voor nóg een nieuw perspectief op tijd.
De verschillende benaderingen vullen elkaar aan en ontmoeten elkaar in ons bewustzijn. Wie tijd beter begrijpt, komt daardoor ook tot nieuwe, verrassende inzichten in het eigen bewustzijn.
‘Ik ben onder de indruk van de grote eruditie van de schrijver en zijn grote talent om ingewikkelde dingen helder uit te leggen. Veel mensen zullen het graag willen lezen.’ – Paul van Tongeren, voormalig Denker des Vaderlands.
‘Een uitdagend perspectief op het fenomeen “tijd”. De gecombineerde visie vanuit natuurkunde, psychologie, filosofie en spiritualiteit leidt tot verrassende inzichten.’ – Willem B. Drees, natuurkundige, theoloog en emeritus-hoogleraar filosofie van de geesteswetenschappen.
Gerelateerde boeken
-
-
De romantische leugen en de romaneske waarheid
Hét standaardwerk over de mimetisch begeerte in een herziene vertaling.
‘Je kunt zelf bepalen wie je wilt zijn!’ Nou, nee dus. Het idee van authentieke zelfbepaling is een romantische leugen. De waarheid is namelijk dat we in relaties leven en grotendeels onbewust maar diepgaand beïnvloed worden door de ander (mimesis). Tot in onze begeertes aan toe. We begeren wat de ander begeert.
Alle grote romanciers lijken deze waarheid te hebben onderkend. Cervantes, Stendhal, Flaubert, Proust, Dostojewski, allemaal beschrijven ze driehoeksverhoudingen en de daaruit voortkomende gevoelens van afgunst, jaloezie en impotente haat. Hoe pijnlijker deze gevoelens worden, hoe meer we geneigd zijn ons aan de romantische illusie vast te klampen. Is er ontsnapping mogelijk aan de romaneske leugen? In dit meesterwerk uit de mens- en literatuurwetenschappen houdt de Franse cultuurfilosoof René Girard die optie open. Misschien wel. De grote romanciers wijzen een weg.René Girard (1923-2015) wordt beschouwd als een van de grootste vernieuwers in de hedendaagse menswetenschappen. Als Frans filosoof, historicus en literatuurwetenschapper doceerde hij onder meer aan Stanford University en was hij lid van de prestigieuze Académie française.
-
Bekentenissen en banvloeken
‘Cioran is zwart en cynisch, maar nooit grauw. Zijn stijl is lucide, geestig, scherpzinnig. In zijn werk komt geen saaie zin voor.’ — Jan Siebelink
Na het schrijven van dit even navrante als geestige slotstuk besloot de Roemeense denker Emil Cioran (1911-1995) dat hij ‘het heelal genoeg belasterd had’. Hij schreef niet verder. Bekentenissen en banvloeken is een boek met bijtende aforismen over verveling, erfzonde, orgasme, Stalin, Keats, Heidegger, Bach, de kerkvaders, islamitische mystici, begraafplaatsen en veel meer.
De alomtegenwoordigheid van het lijden, de irrealiteit van het bestaan, de futiliteit van elk handelen en terugkerende slapeloosheid vormen de basso continuo van dit meesterwerk, want: ‘Het is terecht dat men in elk tijdperk gelooft dat men het verdwijnen van de laatste sporen van het aardse Paradijs bijwoont.’Emil Cioran was van Roemeense komaf, studeerde filosofie en schreef vanaf 1949 uitsluitend nog in het Frans. Dagenlang at hij soms niets dan aardappelen; alle arbeid noemde hij ‘hoererij’, al erkende hij ‘graden van prostitutie’. Hij las en schreef, geplaagd door slapeloosheid en depressies. Elk nieuw boek was ‘een uitgestelde zelfmoord’. De slotzin van dit boek typeert Cioran. ‘Ook ik heb mij, net als iedereen, onledig gehouden in dit abnormale universum.’
-