Bombastisch, ondansbaar en weergaloos
€ 25,00
Met de doorbraak van Spotify en het gebruik van rocksongs in commercials en Netflix-series staat de geschiedenis van de popmuziek volop in de belangstelling – óók de bombastische en ondansbare progrock van de jaren 1970.
Fred de Vries en Siebe Thissen waren jonge muziekliefhebbers in de jaren 1970. Het was de tijd waarin popmuziek zichzelf serieus begon te nemen, een kunstvorm werd. Musici koketteerden met filosofen, schrijvers, kunstenaars en goeroes. Ze verzonnen groteske namen voor hun bands, maakten artistieke klaphoezen en lapten alle conventies aan hun laars. Grenzen werden opgezocht en overschreden. Experimenteren was het parool. Virtuositeit een voorwaarde. En als je geen noten kon lezen of een gitaarsolo van dertien minuten kon spelen, dan was een dosis ongebreideld enthousiasme mooi meegenomen. Met of zonder drugs.
Ook jonge platenkopers en concertbezoekers werden meegesleept in dat uitdijende universum. Ze maakten kennis met nieuwe ideeën, beelden, boeken, kunstwerken en vooral die weergaloze muziek die nooit eerder was gehoord. Aan de hand van achtentwintig platen die een belangrijke rol in hun jeugd hebben gespeeld, brengen de auteurs een intrigerend landschap in kaart: radioshows en televisieprogramma’s, kantines en schoolpleinen, jongerencentra en platenwinkels, tijdschriften en platenhoezen creëerden een pre-digitaal informatieplatform voor nerds en muziekgeeks. Dat platform kreeg vorm in de stad én in de provincie, zoals de auteurs aan de hand van jeugdherinneringen laten zien.
De lezer krijgt een caleidoscopisch beeld van een interessante, maar nog weinig gedocumenteerde periode uit de popgeschiedenis: de jaren 1970, waarin niet alleen de Angelsaksische wereld maar ook het Europese continent een hoofdrol opeiste. Uiteraard, iconen als Yes, Pink Floyd, King Crimson en Genesis passeren de revue. Maar er is ook aandacht voor Nederlandse, Duitse, Franse, Italiaanse en Zuid-Afrikaanse muziek. Tevens rekenen de auteurs af met de mythe dat punk een einde maakte aan progressieve rock. Het genre blijkt vitaal, innovatief en neemt steeds weer nieuwe gedaantes aan – van avantprog tot postrock, van postpunk tot neoprog. Ten slotte is er aandacht voor zwarte rockbands en voor vrouwen in dit door mannen gedomineerde popdomein.
Gerelateerde boeken
-
The Beach Boys in Holland
The Beach Boys zijn eind jaren zestig de grootste band van de VS. Maar in 1972 keert het tij. De band is zoekende: een nieuwe richting, een andere uitstraling, een betere aansluiting met de tijdgeest…
Er moet iets gebeuren, want de verkoopcijfers van hun laatste albums vallen tegen en hun concerten zijn minder vaak uitverkocht. De platenmaatschappij is ongeduldig en binnen de band zelf rommelt het. Ze moeten er een tijdje tussenuit, naar een rustige plek, ver weg van het verhitte Californië.
Nederland moet het worden. Daar is de band altijd goed ontvangen, daar kunnen ze tot zichzelf komen. “Het heeft alles wat LA niet heeft: rust, schone lucht, vriendelijke mensen.” De operatie die volgt, alles en iedereen overbrengen naar het Gooi is gecompliceerd, onoverzichtelijk en kostbaar. Maar als iedereen gesetteld is, de studio werkt en de opnames beginnen, komt er muziek los zoals we die van The Beach Boys niet eerder hoorden. Dat memorabele album gaat als eerbetoon aan het gastland ‘Holland’ heten.
Hoe een eenvoudige opnameruimte in een voormalige kippenschuur tot state of the art studio transformeert, hoe de plaatselijke bevolking kennis maakt met de band, waar Brian Wilson uithangt (en waar niet), wie er betrokken zijn, hoe en waarom, dit boek vertelt alle mooie, bizarre, uitzinnige en verdrietige verhalen over ‘Holland’. Een album dat door kenners hoog aangeschreven wordt en in de loop van vijftig jaar aan waardering gewonnen heeft.
-
Tussen Grolloo en Austin
Begin jaren zestig maakte Egbert Meijers kennis met zenders als AFN en Radio Luxembourg en de blues- en countrymuziek: Hank Williams, Jimmie Rodgers, Son House, John Lee Hooker. Het werd een ommekeer in zijn leven. De accordeon werd een gitaar en Beethovens ‘Für Elise’ werd vervangen door ‘Mean Woman Blues’ van Elvis. De in Grolloo geboren en getogen boerenzoon Meijers ging achter de muziek aan en vond daarin een liefde die zijn leven inhoud en betekenis gaf.
De liedjes die hij sinds de jaren zeventig schreef, zong hij liever tussen de coulissen dan frontaal voor het voetlicht. Desondanks brachten ze hem in Nederland, België, Duitsland, Noorwegen en Amerika op podia en in radio en tv-programma’s. Vaak met andere artiesten: Harry Muskee, Frédérique Spigt, JP den Tex, Ad Vanderveen, Ad van Meurs, Fred Eaglesmith, Peter Rowan, Walt Wilkins, Paula Nelson, Jerry Jeff Walker.
Meijers nam tevens als culturele duizendpoot talrijke initiatieven, zoals het Big Bear Festival, het Muzem! festival, De Drentse Bluesopera, symfonie Ode an de Ao en diverse radio- en tv-programma’s. Daarnaast werkte hij mee aan tal van activiteiten en publicaties op het gebied van regionale taal en cultuur.
Aan dit rijk geïllustreerde boek leverden meer dan vijftig mensen een bijdrage. Zij laten door hun ogen zien wie Egbert Meijers is en wat hij voor hen, en Drenthe, betekent. Daarmee is ‘Tussen Grolloo en Austin’ een bijzondere biografie geworden van een man die in hart en ziel artiest is.
‘Tussen Grolloo en Austin’ neemt je ook mee op een reis langs talrijke ingrijpende gebeurtenissen van de afgelopen vijftig jaar. Gebeurtenissen die Meijers inspireerden tot het schrijven van indringende en persoonlijke liedjes.
“Ze brengen deze in Grolloo geboren songwriter naar het absolute erebankje van de Nederlandse artiesten die zich wagen aan dit genre”. Rein van den Berg, Plato
-
Drumsolo
In 2001 verscheen de eerste druk van “Drumsolo, 35 jaar te laat naar bed” van Hans Waterman. Van misdienaar/scholier/padvinder naar de wereld van seks, drugs en rock-‘n-roll. Drummer Hans Waterman (1949) doet in deze autobiografie verslag van een wilde loopbaan die via onder meer Cuby & the Blizzards, Solution, de Jan Akkerman Band, The Pretty Things en Q65 loopt. Van levensbedreigende anarchie naar een wat rustiger vaarwater.
Na deze eerste uitgave verwierf het boek een cultstatus en was het lange tijd niet verkrijgbaar. Nu verschijnt de herziene editie geheel in kleur, met extra foto’s, een epiloog over de afgelopen 20 jaar en een discografie.
Reacties van de pers op de eerste druk:
• ‘Een prachtboek en ook nog zeer goed geschreven.’ – Barend & Van Dorp
• ‘Het is een boek vol met hilarische verhalen.’ – OVT – VPRO
• ‘We nemen dit boek in dank af.’ – Ophef en Vertier – VARA
• ‘Een heel bijzonder boek.’ – De Gelderlander
• ‘Ik heb het met erg veel plezier gelezen.’ – Schiffers FM – AVRO
• ‘Wat een tijd!’ – HP/De Tijd -
Postpunk heden en verleden
Postpunk heden en verleden beschrijft de geschiedenis van de Britse punk, new wave en de opkomst van talloze nieuwe postpunkbands. Van The Sex Pistols naar Shame, van Joy Division naar Fontaines D.C. en van Gang Of Four naar Idles.
Het boek duikt in de invloed van reggae, literatuur en andere kunstvormen op de stroming, maar behandelt ook de functie van punk en postpunk als sociaalmaatschappelijk en politiek engagement in Groot-Brittannië vanaf de jaren zeventig tot heden.
Postpunk heden en verleden is het eerste boek over de nieuwe lichting Britse postpunk en bevat lijsten van aanbevolen en invloedrijke albums.
“Op de dag dat Never Mind The Bollocks! van The Sex Pistols verschijnt zal de wereld nooit meer hetzelfde zijn.”
“Shame bouwt snel een reputatie op met optredens waarbij je geen verschil ziet tussen muzikanten en publiek. Chaos, gekte, bier.”
“Een nummer van Roxy Music gaat over een relatie met een opblaaspop, maar is in wezen een metafoor over de leegheid en sleur van het dagelijks bestaan.”
“En net als punk is new wave meer opstandig dan volgzaam. Muziek waarin plaats is voor het onalledaagse, het experiment, het zoeken naar iets dat er nog niet is.”
“De voorstelling waarin onder meer een kunstwerk wordt getoond met Cosey Fanni Tutti’s gebruikte tampons, veroorzaakt het nodige tumult in de Britse media en politiek.”
Over de auteur:
Harry Prenger (Heerlen, 1962) publiceert sinds 1988 over popmuziek. Artikelen, recensies en interviews verschenen in onder meer Opscene, Platenblad en Heaven. Ook schreef hij opiniestukken in de Volkskrant en werkte mee aan meerdere edities van OOR’s Popencyclopedie. Van 2010 tot 2020 was hij hoofdredacteur van cultuurblog ZwartGoud en in 2015 gastcurator en samensteller van boek en tentoonstelling over kunstenaarsplaten Visual Vinyl. Recente artikelen, recensies en interviews zijn te lezen op zijn eigen blog.