Op in wintermoarn wurdt Akkie wekker en sjocht se dat de wrâld bedobbe is ûnder in flink pak snie! Dêr wol Akkie fansels neat fan misse en se giet sa gau mooglik nei bûten. Akkie wol mei de slide fan de heuvel ôf, mar oft dat no wol sa’n goed idee is…

Fedde sit yn groep fiif. Hy hat it dêr wol nei it sin, op ien ding nei: hy kin noch net lêze. Kin er it net of wol er it net? Hy fynt lêzen stom en boeken hielendal!
Op in dei sjocht er by syn nuvere buorman Jan in hiel âld boek lizzen. In boek mei in slot derop. As hy it besjen sil, komt buorman krekt yn ‘e keamer en seit dat er noait wer oan dat boek komme mei. Dat boek is ferbean. En krekt dat boek wol Fedde lêze. Mar wêr soe it kaike wêze?

“No’t it kaike past, wol Fedde it ek omdraaie. It giet hiel maklik. Op itselde momint slacht de doar ticht en heart er Feyza roppen. ‘Fedde! Doe die deur open!’ Se bûnzet op ’e doar.
Fedde hat allinnich each foar it boek dat út himsels iepenfalt. It boek begjint o sa te skodzjen en te triljen. Hy moat it mei beide hannen beethâlde om it net glippe te litten.
‘Fedde, zeg wat! Wat gebeurt daar allemaal?’ Mar Fedde kin gjin antwurd jaan. It is as sûcht it boek him op, as in ûnbidich grutte stofsûger. Hy wurdt der bang fan en pipet: ‘Help, Feyza, help!’”